Chapter 3

1530 คำ
เช้าวันต่อมา... ใบบัวค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมามองไปโดยรอบอย่างสะลึมสะลือ ทำไมไม่เหมือนห้องนอนของเธอเลยเมื่อคืนจำได้ว่าดูหนังห้องของพ่อเลี้ยง หรือว่า... "อ๊ะ พ่อเลี้ยง" หญิงสาวเงยหน้าขึ้นก็เจอใบหน้าของพ่อเลี้ยงนอนหนุนหมอนอยู่ มือหนากอดเอวเธอไว้หลวมๆกำลังนอนหลับสบายจนเธอไม่กล้ากวนต่อ ใบบัวนอนนิ่งมองหน้าชายหนุ่มพร้อมกับยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดี นานๆจะเห็นชายหนุ่มนอนหลับแบบนี้ทีหนึ่งเพราะเขาค่อนข้างที่จะรักษาภาพลักษณ์ของตัวเองมากไม่ยอมให้ใครมาเห็นหรอก "อื้อ" เขาร้องครางออกมาก่อนจะกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นจนหญิงสาวเริ่มหายใจไม่ออก เธอพยายามดิ้นขยับตัวให้มีช่องว่างก่อนจะตาโตเมื่อชายหนุ่มตื่นขึ้นมาพอดี "ตื่นแล้วเหรอ" "แหะๆตื่นแล้วค่ะ พ่อเลี้ยงรัดใบบัวแน่นอ่ะหายใจไม่ออกแล้วนะ" เขาได้ยินแบบนั้นก็คลายอ้อมกอดออกและปล่อยให้เธอเป็นอิสระ ใบบัวขยับตัวลุกขึ้นก่อนจะบิดขี้เกียจเล็กน้อย "ฮ้า สบายตัวจัง" "สบายนะสินอนหลับปุ๋ยไม่สนใจใครเลยทั้งคืน นอนก็ดิ้นเด็กอะไร" "หนูนอนดิ้นตรงไหนคะ หนูนอนเรียบร้อยมากเลยอย่ามาใส่ร้ายหนูนะคะ" ใบบัวไม่ยอมท่าเดียวกล้าดียังไงมาบอกว่าาเธอนอนดิ้นทั้งที่เธอนอนเรียบร้อยจะตาย นอนที่ห้องไม่เห็นจะตกเตียงเลยแสดงว่านอนปกติ "เหอะ!เอาอะไรมานอนเรียบร้อย ถ้าพี่ไม่กอดไว้เรานอนตกเตียงไปแล้ว" "แต่หนูนอนไม่ตกเตียงนะคะที่ห้องอ่ะ" "ก็มันนอนคนเดียวเตียงใหญ่หรอก ช่างเถอะทะเลาะกับเด็กมีแต่เสียเปรียบ ออกไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดได้แล้วจะได้ลงไปกินข้าว เราจะบินไปฮ่องกงตอน11.00น.วันนี้เตรียมตัวด้วยนะ" เขาเอ่ยออกมาเสียงเรียบก่อนจะลุกขึ้นเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัว ใบบัวดูตกใจมากทำไมถึงกะทันหันแบบนี้ล่ะ "ทำไมไปเร็วจังเลยคะ" "มีธุระต้องไปจัดการพอดีนะ อย่าพูดมากได้มั้ยพี่ขี้เกียจอธิบายอ่ะ" เขาถอนหายใจออกมาเล็กน้อยก่อนจะเดินตรงเข้าไปในห้องน้ำเลยเพราะขี้เกียจตอบคำถามแล้ว ใบบัวทำหน้าเซ็งๆแต่ก็ยอมเดินออกไปจากห้องนอนของชายหนุ่มแล้วไปจัดการตัวเองให้เรียบร้อย ใบบัวในชุดเอี๊ยมหมีน้อยน่ารักและก็เป็นชุดที่พ่อเลี้ยงแทนไทเป็นคนซื้อให้ เธอไม่มีชุดเซ็กซี่ใส่กับเขาหรอกโป๊มากไปไม่ถูกใจเขาจึงไม่ได้รับการอนุมัติให้ซื้อมา อนาคตถ้าเกิดว่าเธอเรียนจบหางานทำเองเมื่อไหร่นะจะซื้อใส่เองไปเลย "ชุดน่ารักดีนะ" "พ่อเลี้ยงซื้อให้ใบบัวอ่ะ เหมือนเด็กอนุบาลเลยดูสิมันไม่เหมาะกับใบบัวเลยสักนิด" เธอเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงประชดประชัน ขอซื้อชุดว่ายน้ำแบบเซ็กซี่ใส่เล่นน้ำที่สระยังไม่ให้เลยบอกว่าให้ใส่ชุดว่ายน้ำปกติคลุมทั้งตัวดีกว่าอีก บอกตามตรงนะว่าเธอรู้สึกเหมือนอยู่ในคุกมากไม่มีอิสระอะไรเลยในชีวิต แต่ก็นะมันก็ไม่ได้อึดอัดเสียทีเดียวเพราะพ่อเลี้ยงก็ทดแทนให้ด้วยอย่างอื่น "น่ารักจะตายดีกว่าชุดโป๊เป็นไหนๆ" "ไม่รู้แหละอนาคตถ้าใบบัวทำงานหาเงินเองได้เมื่อไหร่จะซื้อมาใส่เองไปเลย" เธอทำหน้ามุ่ยใส่เขาก่อนจะเดินออกไปจากตรงนั้นทันที พ่อเลี้ยงเดินตามเธอออกไปขึ้นรถเตรียมตัวเดินทางไปสนามบินเพราะเขาเลื่อนวันเดินทางมาเร็วกว่าที่กำหนด มีเอกสารที่ต้องไปเซ็นด่วนและอาจจะต้องประชุมอีกสักพักก็เลยคิดว่าเดินทางไปเร็วมันดีกว่า ใช้เวลาเดินทางนานหลายชั่วโมง ใบบัวนอนหลับตลอดทางไม่รู้ว่าเหนื่อยล้ามาจากไหนถึงได้นอนไม่หยุด ตื่นมากินแป๊บเดียวก็นอนต่อจนมาถึงสนามบินปลายทางก็ยังไม่ยอมตื่น "ตื่นได้แล้วใบบัวถึงแล้ว" เขาเขย่าเรียกหญิงสาวให้ตื่นนอน เธอบิดตัวไปมามองไปโดยรอบก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึกๆตบหน้าตัวเองเรียกสติให้หายง่วง "เหนื่อยอะไรนักหนาเรานอนเยอะมาก" "ก็ไม่มีอะไรค่ะหนูก็แค่กินยาแก้เวียนหัวมาเท่านั้นเอง นั่งนานก็เลยกินกันไว้ก่อน เราลงไปดีกว่าค่ะ" ใบบัวกอดแขนพ่อเลี้ยงแทนไทพากันเดินออกไปจากห้องเครื่อง เขาหยิบหมวกจากลูกน้องมาใส่ให้ใบบัวก่อนจะพาเธอไปขึ้นรถที่จอดรถอยู่หน้าประตูทางออก "พี่จะไปที่ทำงานก่อน มีเอกสารที่ต้องเซ็นกับประชุมนิดหน่อย เรารอพี่อยู่ที่ห้องทำงานนะเข้าใจมั้ย" "เข้าใจค่ะพ่อเลี้ยง" เธอตกปากรับคำเรียบร้อยก่อนจะมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างตื่นเต้น ไม่ได้มาหลายปีแล้วตั้งแต่ที่คุณพ่อให้เธอย้ายมาอยู่กับพ่อเลี้ยงและเวลาท่านคิดถึงก็จะเดินทางมาหาด้วยตัวเอง นี่เป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่เธอได้กลับมาที่นี่อีก และใช้เวลาเดินทางไม่นานก็มาถึงที่หมาย เป็นตึกใหญ่โตท่าทางหรูหราแถมรถเข้าออกเยอะมากจนน่าสงสัย "เข้ามาสิ" "รถเยอะจังเลยค่ะมันมีอะไรเหรอคะที่นี่" ใบบัวเอ่ยถามอย่างสงสัย พ่อเลี้ยงแทนไทไม่พูดอะไรดึงมือเธอพาไปชั้นบนสุดของตึกและให้เธอนั่งเล่นที่ห้องห้องทำงานของเขาในระหว่างที่รอเข้าประชุมกับลูกน้องคนอื่น เขาไม่อยากให้เธอรู้ตอนนี้กลัวว่าเธอจะคิดมากเพราะเธอคงไม่เข้าใจอาจจะต้องรอให้โตขึ้นกว่านี้อีกสักหน่อยค่อยว่ากันอีกที "นั่งรอตรงนี้นะพี่จะให้ผู้ช่วยเอาขนมกับเครื่องดื่มมาให้" "ได้ค่ะ" "อย่าดื้อนะไม่งั้นพี่จะลงโทษ" เขาเอ่ยออกมาเสียงดุก่อนจะเดินออกไปจากตรงนั้นทันที ใบบัวมองตามชายหนุ่มไปจนลับสายตาก่อนจะลุกขึ้นเดินสำรวจทั่วห้องอย่างใคร่รู้ ไม่เคยได้มาที่นี่เลยอ่ะไม่รู้ว่างานที่ว่าคืออะไร ทุกคนในบ้านไม่มีใครบอกเลยสักคนก็เลยไม่รู้ว่าจะสืบยังไงดี หรือว่าเธอควรจะออกไปเดินเล่นสักหน่อย ว่าแล้วก็คิดอะไรดีๆออกย่องออกไปจากห้องทำงานของเขาก่อนจะวิ่งไปลงลิฟต์กดเลขลงไปชั้นล่างสุดทันที และเมื่อประตูถูกเปิดออกหญิงสาวก็ต้องอ้าปากค้างอย่างตกใจเมื่อภาพที่เห็นคือมีคนหลายคนกำลังยืนแลกเหรียญกันอยู่และข้างในน่าจะมีคนเยอะมากจนเธออยากรู้ว่ามันคืออะไร "แลกเอาไปทำไรเหรอคะ" เธอเอ่ยถามลูกค้าที่ยืนแลกเหรียญอยู่ และเธอก็แนะนำให้ฟังว่าเหรียญสามารถเอาไปเล่นของเล่นข้างในได้เยอะมากและแนะนำว่าให้ไปเล่นตู้สล็อตมันน่าสนุกมาก คิดได้ดังนั้นเธอก็เอาเงินที่มีไปแลกเหรียญมาบ้างก่อนจะเดินเข้าไปข้างในแล้วก็เจอสล็อตที่ว่าตรงทางเข้าพอดี "วู้ววววว น่าสนุก" เธอยิ้มออกมาก่อนจะเอาเหรียญใส่ลงไปแล้วกดหมุนตามที่ลูกค้าคนอื่นสอนมา เธอยืนลุ้นอยู่ก่อนจะเบิกตากว้างอย่างตกใจเมื่อลองเล่นครั้งแรกเธอก้ได้แจ็คพ็อตแล้ว "กรี๊ดดดดด แจ็กพ็อตเลยเหรอ" ใบบัวร้องออกมาอย่างดีใจก่อนจะเก็บเหรียญออกจากช่องและมันเยอะมากจนน่าตกใจ หญิงสาวยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ลองเอาเงินไปใส่เครื่องอื่นก็ได้แจ็คพ็อตมาอีกโชคดีมากที่สุด "ดวงคนมันจะรวย อร๊ายยยย" เธอลืมไปแล้วว่าตัวเองแอบออกมาจากห้องทำงานของชายหนุ่มไม่ได้สนใจเลยเพราะเอาแต่สนใจสิ่งล่อใจตรงหน้า มันมีแต่ของเล่นสนุกๆทั้งนั้นและเธอเคยเรียนมามันคือบ่อนคาสิโสดีๆนี่เอง งงว่าทำไมถึงอยู่ในตึกที่พ่อเลี้ยงแทนไททำงานอยู่ด้วย "เค้าเล่นอะไรกันคะ" "อันนี้ไพ่ดัมมี่ค่ะ อยากลองเล่นมั้ย..." "เล่นไม่เป็นนะซิคะงั้นพี่ช่วยสอนหน่อยได้มั้ยอยากลองเล่นเหมือนกัน" "งั้นเชิญทางนี้เลยค่ะ" พ่อเลี้ยงแทนไทกำลังนั่งประชุมอยู่กับลูกน้องและรู้สึกเป็นห่วงใบบัวไม่รู้ว่าจะเบื่อเกินไปรึเปล่า ผู้ช่วยเดินเข้ามาด้วยความร้อนรนเพราะไม่เจอใบบัวเลยที่ห้องทำงาน "คุณหนูใบบัวไม่อยู่ที่ห้องค่ะ" "อะไรนะ! ใบบัวไปไหน"
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม