Chapter 3
1530 คำ
เช้าวันต่อมา...
ใบบัวค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมามองไปโดยรอบอย่างสะลึมสะลือ ทำไมไม่เหมือนห้องนอนของเธอเลยเมื่อคืนจำได้ว่าดูหนังห้องของพ่อเลี้ยง หรือว่า...
"อ๊ะ พ่อเลี้ยง"
หญิงสาวเงยหน้าขึ้นก็เจอใบหน้าของพ่อเลี้ยงนอนหนุนหมอนอยู่ มือหนากอดเอวเธอไว้หลวมๆกำลังนอนหลับสบายจนเธอไม่กล้ากวนต่อ ใบบัวนอนนิ่งมองหน้าชายหนุ่มพร้อมกับยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดี นานๆจะเห็นชายหนุ่มนอนหลับแบบนี้ทีหนึ่งเพราะเขาค่อนข้างที่จะรักษาภาพลักษณ์ของตัวเองมากไม่ยอมให้ใครมาเห็นหรอก
"อื้อ"
เขาร้องครางออกมาก่อนจะกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นจนหญิงสาวเริ่มหายใจไม่ออก เธอพยายามดิ้นขยับตัวให้มีช่องว่างก่อนจะตาโตเมื่อชายหนุ่มตื่นขึ้นมาพอดี
"ตื่นแล้วเหรอ"
"แหะๆตื่นแล้วค่ะ พ่อเลี้ยงรัดใบบัวแน่นอ่ะหายใจไม่ออกแล้วนะ"
เขาได้ยินแบบนั้นก็คลายอ้อมกอดออกและปล่อยให้เธอเป็นอิสระ ใบบัวขยับตัวลุกขึ้นก่อนจะบิดขี้เกียจเล็กน้อย
"ฮ้า สบายตัวจัง"
"สบายนะสินอนหลับปุ๋ยไม่สนใจใครเลยทั้งคืน นอนก็ดิ้นเด็กอะไร"
"หนูนอนดิ้นตรงไหนคะ หนูนอนเรียบร้อยมากเลยอย่ามาใส่ร้ายหนูนะคะ"
ใบบัวไม่ยอมท่าเดียวกล้าดียังไงมาบอกว่าาเธอนอนดิ้นทั้งที่เธอนอนเรียบร้อยจะตาย นอนที่ห้องไม่เห็นจะตกเตียงเลยแสดงว่านอนปกติ
"เหอะ!เอาอะไรมานอนเรียบร้อย ถ้าพี่ไม่กอดไว้เรานอนตกเตียงไปแล้ว"
"แต่หนูนอนไม่ตกเตียงนะคะที่ห้องอ่ะ"
"ก็มันนอนคนเดียวเตียงใหญ่หรอก ช่างเถอะทะเลาะกับเด็กมีแต่เสียเปรียบ ออกไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดได้แล้วจะได้ลงไปกินข้าว เราจะบินไปฮ่องกงตอน11.00น.วันนี้เตรียมตัวด้วยนะ"
เขาเอ่ยออกมาเสียงเรียบก่อนจะลุกขึ้นเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัว ใบบัวดูตกใจมากทำไมถึงกะทันหันแบบนี้ล่ะ
"ทำไมไปเร็วจังเลยคะ"
"มีธุระต้องไปจัดการพอดีนะ อย่าพูดมากได้มั้ยพี่ขี้เกียจอธิบายอ่ะ"
เขาถอนหายใจออกมาเล็กน้อยก่อนจะเดินตรงเข้าไปในห้องน้ำเลยเพราะขี้เกียจตอบคำถามแล้ว ใบบัวทำหน้าเซ็งๆแต่ก็ยอมเดินออกไปจากห้องนอนของชายหนุ่มแล้วไปจัดการตัวเองให้เรียบร้อย
ใบบัวในชุดเอี๊ยมหมีน้อยน่ารักและก็เป็นชุดที่พ่อเลี้ยงแทนไทเป็นคนซื้อให้ เธอไม่มีชุดเซ็กซี่ใส่กับเขาหรอกโป๊มากไปไม่ถูกใจเขาจึงไม่ได้รับการอนุมัติให้ซื้อมา อนาคตถ้าเกิดว่าเธอเรียนจบหางานทำเองเมื่อไหร่นะจะซื้อใส่เองไปเลย
"ชุดน่ารักดีนะ"
"พ่อเลี้ยงซื้อให้ใบบัวอ่ะ เหมือนเด็กอนุบาลเลยดูสิมันไม่เหมาะกับใบบัวเลยสักนิด"
เธอเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงประชดประชัน ขอซื้อชุดว่ายน้ำแบบเซ็กซี่ใส่เล่นน้ำที่สระยังไม่ให้เลยบอกว่าให้ใส่ชุดว่ายน้ำปกติคลุมทั้งตัวดีกว่าอีก บอกตามตรงนะว่าเธอรู้สึกเหมือนอยู่ในคุกมากไม่มีอิสระอะไรเลยในชีวิต แต่ก็นะมันก็ไม่ได้อึดอัดเสียทีเดียวเพราะพ่อเลี้ยงก็ทดแทนให้ด้วยอย่างอื่น
"น่ารักจะตายดีกว่าชุดโป๊เป็นไหนๆ"
"ไม่รู้แหละอนาคตถ้าใบบัวทำงานหาเงินเองได้เมื่อไหร่จะซื้อมาใส่เองไปเลย"
เธอทำหน้ามุ่ยใส่เขาก่อนจะเดินออกไปจากตรงนั้นทันที พ่อเลี้ยงเดินตามเธอออกไปขึ้นรถเตรียมตัวเดินทางไปสนามบินเพราะเขาเลื่อนวันเดินทางมาเร็วกว่าที่กำหนด มีเอกสารที่ต้องไปเซ็นด่วนและอาจจะต้องประชุมอีกสักพักก็เลยคิดว่าเดินทางไปเร็วมันดีกว่า
ใช้เวลาเดินทางนานหลายชั่วโมง ใบบัวนอนหลับตลอดทางไม่รู้ว่าเหนื่อยล้ามาจากไหนถึงได้นอนไม่หยุด ตื่นมากินแป๊บเดียวก็นอนต่อจนมาถึงสนามบินปลายทางก็ยังไม่ยอมตื่น
"ตื่นได้แล้วใบบัวถึงแล้ว"
เขาเขย่าเรียกหญิงสาวให้ตื่นนอน เธอบิดตัวไปมามองไปโดยรอบก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึกๆตบหน้าตัวเองเรียกสติให้หายง่วง
"เหนื่อยอะไรนักหนาเรานอนเยอะมาก"
"ก็ไม่มีอะไรค่ะหนูก็แค่กินยาแก้เวียนหัวมาเท่านั้นเอง นั่งนานก็เลยกินกันไว้ก่อน เราลงไปดีกว่าค่ะ"
ใบบัวกอดแขนพ่อเลี้ยงแทนไทพากันเดินออกไปจากห้องเครื่อง เขาหยิบหมวกจากลูกน้องมาใส่ให้ใบบัวก่อนจะพาเธอไปขึ้นรถที่จอดรถอยู่หน้าประตูทางออก
"พี่จะไปที่ทำงานก่อน มีเอกสารที่ต้องเซ็นกับประชุมนิดหน่อย เรารอพี่อยู่ที่ห้องทำงานนะเข้าใจมั้ย"
"เข้าใจค่ะพ่อเลี้ยง"
เธอตกปากรับคำเรียบร้อยก่อนจะมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างตื่นเต้น ไม่ได้มาหลายปีแล้วตั้งแต่ที่คุณพ่อให้เธอย้ายมาอยู่กับพ่อเลี้ยงและเวลาท่านคิดถึงก็จะเดินทางมาหาด้วยตัวเอง นี่เป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่เธอได้กลับมาที่นี่อีก
และใช้เวลาเดินทางไม่นานก็มาถึงที่หมาย เป็นตึกใหญ่โตท่าทางหรูหราแถมรถเข้าออกเยอะมากจนน่าสงสัย
"เข้ามาสิ"
"รถเยอะจังเลยค่ะมันมีอะไรเหรอคะที่นี่"
ใบบัวเอ่ยถามอย่างสงสัย พ่อเลี้ยงแทนไทไม่พูดอะไรดึงมือเธอพาไปชั้นบนสุดของตึกและให้เธอนั่งเล่นที่ห้องห้องทำงานของเขาในระหว่างที่รอเข้าประชุมกับลูกน้องคนอื่น เขาไม่อยากให้เธอรู้ตอนนี้กลัวว่าเธอจะคิดมากเพราะเธอคงไม่เข้าใจอาจจะต้องรอให้โตขึ้นกว่านี้อีกสักหน่อยค่อยว่ากันอีกที
"นั่งรอตรงนี้นะพี่จะให้ผู้ช่วยเอาขนมกับเครื่องดื่มมาให้"
"ได้ค่ะ"
"อย่าดื้อนะไม่งั้นพี่จะลงโทษ"
เขาเอ่ยออกมาเสียงดุก่อนจะเดินออกไปจากตรงนั้นทันที ใบบัวมองตามชายหนุ่มไปจนลับสายตาก่อนจะลุกขึ้นเดินสำรวจทั่วห้องอย่างใคร่รู้ ไม่เคยได้มาที่นี่เลยอ่ะไม่รู้ว่างานที่ว่าคืออะไร ทุกคนในบ้านไม่มีใครบอกเลยสักคนก็เลยไม่รู้ว่าจะสืบยังไงดี หรือว่าเธอควรจะออกไปเดินเล่นสักหน่อย
ว่าแล้วก็คิดอะไรดีๆออกย่องออกไปจากห้องทำงานของเขาก่อนจะวิ่งไปลงลิฟต์กดเลขลงไปชั้นล่างสุดทันที และเมื่อประตูถูกเปิดออกหญิงสาวก็ต้องอ้าปากค้างอย่างตกใจเมื่อภาพที่เห็นคือมีคนหลายคนกำลังยืนแลกเหรียญกันอยู่และข้างในน่าจะมีคนเยอะมากจนเธออยากรู้ว่ามันคืออะไร
"แลกเอาไปทำไรเหรอคะ"
เธอเอ่ยถามลูกค้าที่ยืนแลกเหรียญอยู่ และเธอก็แนะนำให้ฟังว่าเหรียญสามารถเอาไปเล่นของเล่นข้างในได้เยอะมากและแนะนำว่าให้ไปเล่นตู้สล็อตมันน่าสนุกมาก คิดได้ดังนั้นเธอก็เอาเงินที่มีไปแลกเหรียญมาบ้างก่อนจะเดินเข้าไปข้างในแล้วก็เจอสล็อตที่ว่าตรงทางเข้าพอดี
"วู้ววววว น่าสนุก"
เธอยิ้มออกมาก่อนจะเอาเหรียญใส่ลงไปแล้วกดหมุนตามที่ลูกค้าคนอื่นสอนมา เธอยืนลุ้นอยู่ก่อนจะเบิกตากว้างอย่างตกใจเมื่อลองเล่นครั้งแรกเธอก้ได้แจ็คพ็อตแล้ว
"กรี๊ดดดดด แจ็กพ็อตเลยเหรอ"
ใบบัวร้องออกมาอย่างดีใจก่อนจะเก็บเหรียญออกจากช่องและมันเยอะมากจนน่าตกใจ หญิงสาวยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ลองเอาเงินไปใส่เครื่องอื่นก็ได้แจ็คพ็อตมาอีกโชคดีมากที่สุด
"ดวงคนมันจะรวย อร๊ายยยย"
เธอลืมไปแล้วว่าตัวเองแอบออกมาจากห้องทำงานของชายหนุ่มไม่ได้สนใจเลยเพราะเอาแต่สนใจสิ่งล่อใจตรงหน้า มันมีแต่ของเล่นสนุกๆทั้งนั้นและเธอเคยเรียนมามันคือบ่อนคาสิโสดีๆนี่เอง งงว่าทำไมถึงอยู่ในตึกที่พ่อเลี้ยงแทนไททำงานอยู่ด้วย
"เค้าเล่นอะไรกันคะ"
"อันนี้ไพ่ดัมมี่ค่ะ อยากลองเล่นมั้ย..."
"เล่นไม่เป็นนะซิคะงั้นพี่ช่วยสอนหน่อยได้มั้ยอยากลองเล่นเหมือนกัน"
"งั้นเชิญทางนี้เลยค่ะ"
พ่อเลี้ยงแทนไทกำลังนั่งประชุมอยู่กับลูกน้องและรู้สึกเป็นห่วงใบบัวไม่รู้ว่าจะเบื่อเกินไปรึเปล่า ผู้ช่วยเดินเข้ามาด้วยความร้อนรนเพราะไม่เจอใบบัวเลยที่ห้องทำงาน
"คุณหนูใบบัวไม่อยู่ที่ห้องค่ะ"
"อะไรนะ! ใบบัวไปไหน"
- ผู้เขียน
