Chapter 25

1458 คำ
พ่อเลี้ยงแทนไทเดินทางมาถึงที่คาสิโนตรงชายแดนทางภาคเหนือ และคืนนี้เขาจะต้องไปกินข้าวกับคู่ค้าของเสี่ยหมี และเมื่อวานเขาบอกว่าคู่ค้าคนนั้นชื่อท่านภาคีซึ่งเขาก็ไม่รู้หรอกว่าเขาเป็นใครแต่คืนนี้รู้แน่นอน "สวัสดีครับพ่อเลี้ยงแทนไท" "สวัสดีครับลุงพี ไม่เจอกันนานเลยนะครับ" เขายกมือไหว้ลุงพีอย่างนอบน้อมด้วยความที่เขาเป็นผู้ใหญ่กว่าและเขาเคารพเหมือนพ่อคนหนึ่งไม่ต้องแปลกใจทำไมถึงพูดจานอบน้อมขนาดนี้ "ลุงว่าจะไปหาพ่อเลี้ยงเหมือนกัน แต่มาก็ดีแล้วไหนมาเล่าให้ลุงฟังหน่อยว่ามันเกิดอะไรขึ้นแล้วจะให้ลุงช่วยอะไรบอกมาได้เลยนะลุงยินดีช่วยเติมที่" "วันนี้ผมนัดทานข้าวกับคู่ค้าของเสี่ยหมี เขาชวนผมเป็นหุ้นส่วนธุรกิจค้าไม้ของเขาแต่ผมให้ลูกน้องไปสืบทีหลังว่าเขาเอาชื่อผมไปแอบอ้างในการส่งไม้เถื่อน พวกตำรวจก็ปล่อยให้ผ่านตลอดเพราะคิดว่าเป็นสินค้าของผม" เขาอธิบายให้ลุงพีฟังอย่างละเอียดถึงแม้เขาจะช่วยไม่ได้มากแต่อย่างน้อยที่นี่ก็เป็นถิ่นของเขาและจะดีมากถ้าเก็บหลักฐานให้ครบโดยไม่ต้องถูกจับได้ เขาจะรวบหัวรวบหางให้หมดกล้าดียังไงเอาชื่อเสียงดีๆที่เขาสะสมมาพังทลายแบบนี้ "อย่านี้นี่เองเราก็เลยจะหาหลักฐานมาเอาผิดคนพวกนั้นโดยที่ไม่มีความผิด" "ใช่ครับ ผมคุยกับตำรวจที่สนิทแล้วพวกเขารับรู้และยินดีจะเป็นพยานให้กับความบริสุทธิ์ของผม" "ดีแล้วครับที่ทำแบบนั้น ถึงแม้เราจะทำธุรกิจสีเทาแต่มันก็ไม่ได้ผิดกฎหมายเหมือนพวกค้าไม้ค้ายา เพราะฉะนั้นมีอะไรให้ลุงช่วยบอกมาได้เลยนะ" ลุงพีเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้มกว้าง เขาอยากจะช่วยนายน้อยของตระกูลเจ้านายเก่าให้มากที่สุด ทางนั้นมีบุญคุณกับเขามากและทำให้เขามีทุกอย่างเช่นวันนี้ "ผมต้องการให้ลูกน้องลุงพีเก็บหลักฐานตอนที่เราคุยกันให้มากที่สุด เอาแบบดิ้นไม่หลุดเลยนะครับ" "ได้สิลุงจัดการให้" ทั้งสองคนนั่งวางแผนกันอยู่ที่ห้องทำงานของลุงพีและเขายังถามหาคุณหนูใบบัวด้วย คนนั้นก็เป็นลูกสาวของคนสนิทท่านพิทักษ์และก็มีบุญคุณมากเหมือนกันแต่เสียชีวิตเร็งไปหน่อยเขาจึงรับทายาทมาดูแลพร้อมกับดูแลสมบัติให้ด้วย เห็นว่ารออายุ25ปีเขาจะมอบทุกอย่างให้กับเธอ ช่วงค่ำพ่อเลี้ยงแทนไทเตรียมตัวเดินทางไปที่คาสิโน มีห้องอาหารระดับVVIPอยู่และนักธุรกิจส่วนใหญ่จะชอบมาคุยงานกันที่นี่เพราะปลอดภัยจากตำรวจและมีความปลอดภัยสูงมากเช่นกัน "พร้อมแล้วครับพ่อเลี้ยง" "ไปสิ" เขาเดินออกไปจากห้องพักเดินทางลงไปห้องอาหารของVVIP แล้วก็เจอกับเสี่ยหมีกำลังยืนคุยอยู่กับใครคนหนึ่งอยู่ เขาเดินมาหาทั้งสองคนพร้อมกับยิ้มกว้างทักทาย "อ้าวพ่อเลี้ยงมาแล้วเหรอครับ นี่พ่อเลี้ยงแทนไทครับท่านภาคี นี่ท่านภาคีที่ผมเล่าให้ฟังครับ" "สวัสดีครับพ่อเลี้ยงแทนไท ผมได้ยินชื่อเสียงมานานเป็นเกียรติมากเลยนะครับที่ได้รู้จักกันและได้ร่วมทำธุรกิจกัน" ท่านภาคียื่นมือมาตรงหน้าชายหนุ่ม เขาจับมือเขากลับก่อนจะเอ่ยทักทายเสียงเรียบ "ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ ผมแทนไทครับ" "งั้นเราเข้าไปข้างในดีกว่า วันนี้เราน่าจะได้คุยธุรกิจกันยาวๆเลยนะครับพ่อเลี้ยง ผมอยากร่วมทำธุรกิจกับคุณมากเลยนะ" "ได้สิครับ" เขาเออออตามที่ทั้งสองคนพูดและวันนี้เขาจะปล่อยให้ทั้งสองคนพูดเยอะๆเพราะทุกอย่างมันจะเป็นหลักฐานในการจับคนร้ายของเขา ซึ่งไม่ว่าใครก็ตามที่คิดจะมาหลอกใช้เขามันต้องพบจุดจบอย่างถึงที่สุด ทั้งสามคนนั่งดื่มไวน์คุยกันอย่างเพลิดเพลินแต่ทั้งสองคนก็ยังไม่เปิดเผยตัวตนออกมาเพราะยังไม่ไว้ใจพ่อเลี้ยงแทนไทมากพอที่จะบอกทุกสิ่ง ครั้งนี้การมากินข้าวแค่ลองเชิงเท่านั้นแต่ไม่มีใครรู้หรอกว่าทุกสิ่งที่กระทำในวันนี้มีกล้องจับอยู่ตลอด "ผมไปห้องน้ำก่อนดีกว่ายังไงคุยกันไปก่อนนะครับ" "ได้เลยครับตามสบายนะ" เขายิ้มออกมาก่อนจะเดินออกไปทันที คล้อยหลังจากออกมาพ่อเลี้ยงแทนไทก็เดินออกมาห้องกล้องวงจรปิดเพื่อดูว่าทั้งสองคนกำลังคุยอะไรกันอยู่ "เสี่ยหมีได้คุยอะไรกับพ่อเลี้ยงแทนไทบ้าง" "คุยแค่เรื่องค้าไม้เถื่อนครับแต่เขาก็ไม่ว่าอะไรนะแถมยังยอมให้ขนของไปต่ออีก ผมว่าเขาน่าจะรับได้กับสิ่งที่เราทำนะ" ทั้งสองคนมองหน้ากันอย่างคิดหนักว่าจะบอกเรื่องธุรกิจมืดอันอื่นอีกดีรึเปล่า แต่ถ้าได้เขามาร่วมมือด้วยมันจะดีมากและเขาจะสะดวกสบายมากกว่านี้อีก "ค้ายาไม่ใช่เรื่องเล็กนะถ้าเขารู้แล้วรับไม่ได้ไม่ยอมร่วมมือกับเราจะทำยังไง พังหมดเลยนะที่ทำมาอ่ะ" "งั้นครั้งนี้เรายังไม่พูดอะไรดีกว่า เอาให้รู้แค่เรื่องค้าไม้ก็พอแต่ถ้ารู้จักกันเยอะๆค่อยบอกแบบนี้ดีมั้ย" "ก็ดีนะครับผมว่าแบบนี้น่าจะดีที่สุด งั้นวันนี้เราเงียบๆเรื่องนี้ไว้ก่อนดีกว่า" ทั้งสองคนตกลงกันได้แล้วก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นและรอให้พ่อเลี้ยงแทนไทเข้าห้องน้ำเสร็จกลับมา เขาได้ยินทุกอย่างก็ยิ้มมุมปากออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ "หึหึ ค้ายาเหรอ... บันทึกวิดีโอนี้ส่งให้ผมด้วยนะที่เหลือผมไปจัดการต่อเอง" เขาเอ่ยเพียงแค่นั้นก่อนจะเดินกลับเข้าไปในห้องอาหารทันที และนั่งคุยกับพวกเขาต่อและก็เป็นอย่างที่เขาสองคนพูดไว้ไม่มีเรื่องค้ายาหลุดออกมาจากปากของเขาเลยสักนิด แต่คนอย่างเขาถ้าอยากจะให้คนพวกนั้นคลายความลับออกมาก็ต้องสร้างความเชื่อใจไปก่อน "ถ้าท่านภาคีมีโอกาสไปที่เชียงใหม่ก็ไปหาผมที่ไร่ได้นะครับ ยินดีต้อนรับเสมอ" "ผมจะหาโอกาสไปแน่นอนครับ ช่วงนี้ต้องอยู่ที่ชายแดนไปก่อนพอดีว่ามีธุรกิจที่ทำอยู่นะครับ แต่ถ้ามีโอกาสผมจะไปแน่นอน" อยู่พ่อเลี้ยงแทนไทก็หยิบโทรศัพท์มากดรับสายต่อหน้าทั้งสองคน และแน่นอนว่ามันเป็นแผนที่สร้างความเชื่อใจต่อเสี่ยหมีและท่านภาคี "ว่าไง... งั้นเหรอ ส่งไปเลยพวกตำรวจมันไม่ตรวจสอบหรอก ระดับฉันซะอย่างใครจะกล้าตรวจสอบล่ะคราวที่แล้วขนอาวุธเถื่อนยังปล่อยผ่านเลย อืม แค่นี้แหละ" เขากดวางสายก่อนจะกันมายิ้มให้กับทั้งสองคน เสี่ยกมีหันไปมองหน้าท่านภาคีอย่างลังเลว่าควรจะบอกเรื่องนั่นกับเขาดีมั้ย เพราะดูท่าทางธุรกิจที่เขาทำก็ผิดกฎหมายไม่ได้ใสสะอาดเหมือนกัน และอีกอย่างคอนเนคชั่นเขาดีมากทำอะไรก็ไม่ผิดเพราะฉะนั้นพ่อเลี้ยงแทนไทเนี่ยแหละคือคนสนับสนุนธุรกิจที่ดีมากคนหนึ่ง "พ่อเลี้ยงค้าอาวุธเถื่อนด้วยเหรอครับ" ท่านภาคีเอ่ยถามเสียงเรียบ เขายักไหล่เล็กน้อยก่อนจะยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดี "มีมากกว่านั้นที่พวกคุณยังไม่รู้ ธุรกิจที่พวกคุณทำอ่ะเด็กๆสำหรับผมมาก อย่าลืมสิว่าผมเป็นมาเฟียของฮ่องกงนะแค่นี้ทำอะไรผมไม่ได้หรอก" "จริงด้วย... ถ้างั้นผมมีธุรกิจอีกอย่างที่จะชวนพ่อเลี้ยงด้วย รับรองว่าทำเงินมหาศาลเลยครับ" ท่านภาคีตัดสินใจที่จะชวนเขาค้ายาเสพติดด้วยกันเพราะดูท่าทางเขาจะต้องยอมร่วมมือด้วยแน่นอน พวกเขามีโรงงานผลิตอยู่แล้วและถ้าให้เขาเป็นคนส่งของเองรับรองว่าพวกตำรวจไม่ตรวจสอบแน่ "ธุรกิจอะไรเหรอครับ..."
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม