บทที่ 2
1183 คำ
มาเฟียหลายร้อยคนต่างทยอยเดินเข้ามาในสุสาน เพื่อร่วมพิธีฝังศพของดอนอัลแบโตร์ คาดิโอร์ และต่างก็แสดงความเสียใจกับลูกน้อง ซึ่งเป็นคนในครอบครัวคาดิโอร์ และหลายๆ คนพยายามเข้ามาแสดงความเสียใจกับลูกชายของอัลแบโตร์ ซึ่งมีข่าวลือสะพัดไปทั่วทั้งกรุงโรมว่า ‘ลูฟร์ คาดิโอร์’ คือมาเฟียเลือดใหม่ไฟแรงที่ตาเฒ่ารอสโซต้องการปลุกปั้นให้เป็นดอน ออฟ ดอน ผู้ยิ่งใหญ่แทนผู้เป็นพ่อของเขา
สายฝนอันเย็นชุ่มฉ่ำเริ่มซาเม็ดบางเบาลง บรรดามาเฟียทั้งหลาย รวมทั้งฟิลิโปและโลเรนซา ต่างก็เดินมารายล้อมรอบคนที่ยืนสงบนิ่งอยู่หน้าโลงศพของผู้เป็นบิดา
ลูฟร์ คาดิโอร์ มาเฟียเลือดผสมไทย-อิตาลี อยู่ในชุดสูทสีดำสนิท สวมแว่นตาดำ ยืนสงบนิ่งไม่ไหวติงอยู่หน้าโลงศพของบิดา ไม่ว่าใครหน้าไหนเข้ามาแสดงความเสียใจด้วย มาเฟียหนุ่มก็ยืนนิ่งไม่ทักทายกลับ ไม่แม้กระทั่งหันไปมองหน้ามาเฟียรุ่นใหญ่เหล่านั้น
นั่น! ก็เป็นเพราะว่าลูฟร์รู้ดีว่าคนเหล่านี้ เสแสร้งแกล้งทำเป็นเสียใจกับความตายของบิดาเขา แต่ในความเป็นจริงแล้ว พวกเขากำลังตะโกนกู้ก้องดีใจต่างหาก ที่ดอนอัลแบโตร์ บิดาของเขาถูกโค่นลงจากตำแหน่งลงไปนอนอยู่ในก้นหลุมอันเย็นเฉียบ และแน่นอนว่า หนึ่งในมาเฟียนับร้อยที่เดินทางมาร่วมพิธีศพในเช้าวันนี้ คือฆาตกรที่ขนอาวุธสงครามไปยิงถล่มบิดาของเขา
โลเรนซาแหวกบรรดามาเฟียทั้งหลาย รวมทั้งลูกน้องในตระกูลคาดิโอร์ ที่ยืนรายล้อมเป็นดั่งเกราะกำบังให้กับเจ้านายหนุ่ม ให้หลบทางตนเอง จนกระทั่งสามารถเข้าไปหยุดยืนอยู่ใกล้ๆ กับร่างใหญ่ล่ำสันของมาเฟียหนุ่มผู้นี้ได้ จากนั้นก็เล่นละครตีหน้าเศร้า เอ่ยแสดงความเสียใจกับลูฟร์ เพื่อเรียกคะแนนให้กับตนเองด้วย
“ลูฟร์ ลุงเสียใจด้วย อัลแบโตร์ เป็นเพื่อน เป็นพี่ที่ดีที่สุดของลุง เขาไม่น่ามาด่วนจากพวกเราไปเลย”
ลูฟร์ยังคงยืนนิ่ง ใบหน้าคมเข้มหล่อเหลาตั้งตรง ไม่หันไปมองคนที่เข้ามาพ่นคำโกหกใส่เขา ดวงตาสีสนิมภายใต้แว่นตาดำ แข็งกร้าวลุกโชนไปด้วยไฟแค้น
เมื่อการทักทาย แสดงความเสียใจในครั้งแรกไม่เป็นผล ว่าที่ดอนคนใหม่ยังยืนนิ่งเฉยราวกับไม่ได้ยิน โลเรนซาจึงขยับปากพ่นคำโกหกออกมาอีกครั้ง
“ลูฟร์ ลุงเสียใจ...”
“หุบปาก! ผมไม่มีอารมณ์ฟังใครพล่ามในตอนนี้”
เป็นประโยคแรกที่ลูฟร์ปริปากพูดนับตั้งแต่เดินทางมาถึงสุสานแห่งนี้ และโลเรนซาก็เป็นคนโชคร้ายชะมัดญาติที่ถูกลูฟร์เค้นเสียงด่าโดยไม่ไว้หน้า
โลเรนซาหน้าชา เจ็บแค้นซะยิ่งกว่าถูกตีแสกหน้า มาเฟียไก่อ่อนคนนี้ทำให้เขาอับอายเป็นอย่างมาก เพราะลูฟร์ไมได้เค้นเสียงด่าเบาๆ ให้ได้ยินกันแค่สองคน แต่เขาตะเบ่งเสียงด่าก้อง ส่งให้มาเฟียแทบทุกคนได้ยินกันถ้วนหน้า และเขาสาบานได้ว่าได้ยินเสียงหัวเราะเยาะจากมาเฟียพวกนี้ หัวเยาะเขาด้วย
แม้แค้นลูฟร์มากเพียงใด ที่หักหน้าเขาต่อหน้าพี่น้องมาเฟียนับร้อยคน กระนั้นโลเรนซาก็ยังคงฉีกยิ้มกว้าง เอ่ยพูดกับลูฟร์อย่างสนิทสนม เพื่อซ่อนความแค้นของตนเองไว้
“ถ้าหลานยังไม่อยากคุยกับลุงก็ไม่เป็นไร ไว้หลานอารมณ์ดีก่อน แล้วเราค่อยคุยกันอีกครั้ง”
“ผมไม่ได้เป็นญาติกับคุณ อย่าเรียกผมว่าหลานอีก”
ลูฟร์สั่งเสียงเย็น รำคาญที่โลเรนซามาเห่ากวนใจในยามที่เขาต้องการความสงบเพื่อส่งดวงวิญญาณของบิดา จึงหันไปมองลูกน้องคนสนิทที่ยืนอยู่ข้างกาย พร้อมกับออกคำสั่งกับลูกน้องเสียงดัง จึงใจหักหน้าโลเรนซาให้หน้าชาอับอายพี่น้องมาเฟียอีกครั้ง
“ท่านบาทหลวงคงไม่ได้เริ่มพิธีแน่ ถ้ายังมีคนมาเห่าอยู่หน้าหลุมศพของคุณพ่อไม่หยุด มาค์โก้นายช่วยเชิญคุณโลเรนซาไปรูดซิบปากที่ด้านนอกสุสานด้วย”
“ได้ครับเจ้านาย”
มาค์โก้รับคำสั่งของเจ้านาย จากนั้นก็เดินตรงเข้าใส่โลเรนซา พร้อมกับลูกน้องร่างใหญ่ราวกับยักษ์อีกหนึ่งคน ซึ่งทำท่าจะเข้าไปหิ้วปีกคนปากมากอย่างโลเรนซาออกจากสุสาน แต่ก็ถูกอีกฝ่ายตะโกนห้ามสั่งดัง
“ไม่ต้อง กูไปเองได้”
โลเรนซาก้าวถอยหลัง เมื่อเห็นลูกน้องร่างยักษ์ของลูฟร์เดินเข้าใส่ตนเอง สะบัดแขนให้พ้นจากมือใหญ่มาค์โก้ ซึ่งกำลังจะลากเขาออกไปจากสุสานตามคำสั่งของเจ้านาย
“ถ้ายังงั้นเชิญครับ เชิญเดินออกไปดีๆ ก่อนจะถูกผมจับโยนออกไป”
มาค์โก้ผายมือไปข้างหน้า ไม่ได้ขู่แค่เพียงลมปาก แต่พร้อมจะทำเช่นดั่งที่เค้นเสียงออกไป หากโลเรนซาไม่ยอมทำตาม
ทางด้านของโลเรนซากัดฟันกรอด กำมือเข้าหากันแน่นด้วยความเจ็บใจ แม้เขาจะมีลูกน้องซึ่งคอยทำหน้าที่เป็นบอดี้การ์ดติดตามมาด้วย แต่ก็ถูกสั่งห้ามไม่ให้เข้ามาภายในบริเวณสุสาน เพราะเป็นคำสั่งของลูฟร์ ที่สั่งให้บอดี้การ์ดทุกคนที่ติดตามเจ้านายมาร่วมงานศพให้รออยู่นอกสุสาน คนที่จะเข้ามาในสุสานได้ต้องเป็นระดับหัวหน้าเท่า
นั้น เพราะฉะนั้น ตอนนี้เขาก็เป็นเหมือนคนที่ไร้แขนขาสำหรับการสู้รบปรบมือกับลูกน้องของลูฟร์ ครั้นพอกวาดสายตามองหาเพื่อนรักอย่างฟิลิโป เพื่อขอให้อีกฝ่ายเป็นกองหนุนให้กับตนเอง ก็ไม่รู้ว่าฟิลิโปหายหัวไป จึงจำต้องล่าถอยออกมาก่อนจะถูกจับโยนออก
ไปนอกสุสานให้เสียหน้าไปมากกว่านี้
และก่อนจะเดินพ้นบริเวณจัดพิธีฝังศพ โลเรนซาก็ได้ยินคำพูดของตาเฒ่ารอสโซ ทำเอาเขาต้องชะงักฝีเท้าในทันควัน
“ลูฟร์ ลุงจะเลื่อนการแต่งตั้งดอนคนใหม่ให้เร็วขึ้นกว่าเดิม”
“ครับ คุณลุง”
ลูฟร์รับคำเสียงราบเรียบ ไม่ได้ตื่นเต้นไปกับคำพูดของดอนรอสโซ ซึ่งกำลังบอกเป็นนัยๆ ว่าต้องการให้เขารับตำแหน่งดอน ออฟ ดอน ต่อจากบิดา
ดอนรอสโซ มาเฟียวัยเฒ่าต้องลอบเป่าลมออกจากปากกับท่าทีอันแสนเย็นชาของลูฟร์ เขาหมายหมั่นปั้นมือต้องการให้ลูฟร์ก้าวขึ้นไปอยู่ในตำแหน่ง ดอน ออฟ ดอน ตั้งแต่ลูฟร์เริ่มโตเป็นหนุ่ม เพราะนอกจากจะฉลาดหลักแหลมแล้ว ลูฟร์ยังเป็นคนที่มีคุณสมบัติครบถ้วนสำหรับการขึ้นมาปกครองมาเฟียทั่วทั้งกรุงโรม แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่ยินดียินร้ายกับตำแหน่งนี้แม้แต่นิดเดียว
“ลุงจะให้หัวหน้ามาเฟียทุกคน โหวตเลือกดอนคนใหม่ในวันนี้เลย”
- ผู้เขียน
