ร่างใหญ่ล่ำสันของลูฟร์หาได้ขยับเขยื้อนตามแรงผลักด้วยเรี่ยวแรงอันน้อยนิดของชาครียาไม่ แต่เป็นเพราะเสียงโทรศัพท์มือถือที่เก็บไว้ในกระเป๋ากางเกงดังขึ้น จึงจำต้องยอมปล่อยร่างบางให้เป็นอิสระ
“เก็บกระเป๋ารอผม อีกสามชั่วโมง ผมจะมารับคุณ และอย่าคิดหนีเป็นอันขาด ต่อให้มีปีก คุณก็หนีผมไม่พ้น ชาครียา”
ชาครียาไม่ตอบรับ ไม่ปฏิเสธคำสั่งของลูฟร์ คงมีแค่เพียงรอยยิ้มผุดขึ้นตรงมุมปาก และดวงตากลมโตจ้องมองอย่างเฉยเมยเท่านั้น ที่หญิงสาวมอบให้กับลูฟร์
“รอผม ชาครียา รอผม”
ลูฟร์ย้ำคำ พร้อมกับกดจุมพิตหนักๆ ลงไปบนเรียวปากอิ่มอีกครั้ง ก่อนจะตัดใจผละริมฝีปากออก แล้วเดินออกจากห้องนอนของหญิงสาวอย่างรวดเร็ว
และถ้าหากมาเฟียหนุ่มผู้เย่อหยิ่งก้าวเดินช้ากว่านี้อีกสักนิด และถ้าหากได้ยินคำพูดของชาครียา แน่นอนว่าเขาไม่มีทางก้าวเดินออกจากห้องนอนของหญิงสาวแน่
“ถึงหนีไม่พ้น ฉันก็จะหนีคุณ ดอนลูฟร์”
ชาครียาเอ่ยออกมาด้ว
