ใบหญ้าพอจะเดาเรื่องราวทั้งหมดออกว่าอะไรเป็นอะไร ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าของเธอคงจะของเล่นชิ้นเก่าที่ถูกทิ้ง เมื่อถึงคราวเขาเบื่อหน่ายนั่นเอง
“ให้เกียรติคนของผมหน่อยนะกชกร” กฤษกรณ์เอ่ยเสียงขรึมแววตานิ่งอย่างคนไม่พอใจที่หญิงสาวคนนี้กล้ามาดูถูกใบหญ้าต่อหน้าเขา
ดลเทพกับม่านฟ้าก็พลอยรู้สึกไม่สบอารมณ์กับผู้หญิงตรงหน้านัก พอเธอก้าวเข้ามา บรรยากาศของที่ตรงนี้ก็ส่อเค้าพายุฝนมาทันที
“งั้นเหรอคะ ก็ได้ค่ะ แล้วจะให้เรียกเธอว่าอะไรดี เอ...คนขา คู่ควง ของเล่น หรือว่า...โสเภณี” กชกรหรี่หางตาลงแบบเหยียดหยันในคำพูดสุดท้าย ใบหน้าตกใจจนหน้าซีดเผือดลงอย่างเห็นได้ชัด
“หยุดนะกชกร ถ้าพูดอีกคำอย่าหาว่าผมไม่เตือน” กฤษกรณ์เริ่มควบคุมอารมณ์โกรธของตัวเองไม่ได้ ชายหนุ่มกำหมัดเอาไว้แน่นดีที่ดลเทพช่วยดึงตัวเอาไว้ก่อน
“ฉันว่าคุณไปที่อื่นเถอะค่ะคุณกชกร” ม่านฟ้าเองก็ชักจะเหลืออดกับผู้หญิงตรงหน้าเหมือนกัน ถึงกับต้องออกปาก
