33 : เจ้ามักจะมาพร้อมกับคนร้าย
ยามนี้เซวียนหมิงยู่สวมรัดเกล้าสีทอง อาภรณ์เป็นผ้าไหมสีม่วงตัดกับดำ ทุกอย่างบนเรือนร่างแลดูสูงส่ง รัศมีของราชวงศ์ยิ่งเปล่งประกาย จนนางหายใจติดขัด แอบก่นด่าปรมาจารย์ในใจไม่ได้ ไม่ใช่ว่าเจ้าเป็นถึงผู้ยิ่งใหญ่ในอดีตรึ เหตุใดข้าในตอนนี้ ถึงได้ถูกรัศมีผู้อื่นข่มได้เล่า
“ท่านอ๋องข้ามาลาเจ้าค่ะ” นางเอ่ยทั้งที่ตัวเองยังยืนอยู่ด้านนอกศาลา
“เข้ามา” เซวียนหมิงยู่ส่งสายตาเกียจคร้านมองนาง
ก็ได้ข้าเข้าไปก็ได้ ไม่ต้องมาทำตาขวางใส่ข้าเช่นนี้
หลินซือเยว่ก้าวขาขึ้นไปอยู่บนศาลาริมน้ำ นางนั่งลงบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกับเซวียนหมิงยู่อย่างไม่เกรงใจ ข้าเป็นคนในยุคปัจจุบัน ทุกคนย่อมเท่าเทียมกัน หากคิดเช่นนี้ข้าก็จะสบายใจขึ้น
“หลินซือเยว่”
อืม ชื่อข้าเองแหละ นางรู้ว่าไม่อาจปิดบังสายตาจิ้งจอกของเขาได้แน่ เมื่อคืนยังอาศัยแสงสว่างน้อยนิดหลีกเลี่ยงได้ แต่ยามนี้ท้องฟ้าแจ่มใส มีแสงแดดมา
