30 : วันปีใหม่
คนบ้านรองตระกูลหลินนั้น รู้สึกเหมือนได้ฝันไป เมื่อคืนพวกเขาได้กินอาหารอย่างมีความสุข ได้หลับนอนในที่อุ่นสบาย หลินซูฮวาลุกขึ้นมานั่งอยู่บนเตียงนอน นางขยี้ตาแรง ๆ นึกว่าตาฝาดไป ไม่ได้ตื่นขึ้นมาในกระโจมเหม็นอับเหมือนเช่นทุกวัน นางคลานลงจากเตียงอย่างตกใจ มองเห็นร่องรอยผ้าปูนอนที่ถูกพับเก็บอย่างดี
“ซูฮวาเจ้าตื่นแล้วหรือ พี่สาวเจ้าเล่า” เถียนฮูหยินไม่ได้นอนหลับสบายมานานหลายเดือน จึงได้หลับลึกกว่าทุกคืนที่ผ่านมา
“พี่รองกับป้าเผิงน่าจะตื่นแล้วเจ้าค่ะ” หลินซูฮวารีบปีนขึ้นไปบนเตียง “ท่านแม่พี่รองนางอยู่สุขสบายยิ่งนัก ทำไมนางไม่พาข้ากับท่านแม่มาอยู่ที่นี่ด้วย”
เถียนฮูหยินขึงตามองบุตรสาวอย่างไม่พอใจ “เจ้าคิดว่าพี่สาวของเจ้าสุขสบายรึ เช่นนั้นเจ้าลองถูกขับไล่ออกจากตระกูล ไปอยู่ในอารามเต๋าตั้งแต่อายุห้าปีแทนนางดูสิ”
หลินซูฮวาเพิ่งเคยเห็นมารดาตัวเองโกรธเช่นนี้ “ท่านแม่ข้าผิดไปแล้ว”
เถ
