ตอนที่ 4
2057 คำ
เวลาผ่ามมาบ่ายกว่าๆจนปอร์เช่นอนลูบไหล่เนียนเบาๆในขณะที่เมียยังคงหลับสนิทจากกิจกรรมเข้าจังหวะรักอย่างหนักหน่วงที่ผ่านมาถึง 3 ครั้งแล้วยังสดพ่นพิษใส่เธอเต็มที่ตลอด
เธอผู้หญิงคนแรกที่เขาพามาที่บ้านแล้วยังเป็นคนแรกที่พามาห้องนอนด้วย ปรกติถ้าจะทำอะไรกับผู้หญิงคนอื่นมักจะไปคอนโดแทนหรือโรงแรมใกล้ๆแค่นั้น
“เฮียรักโรซี่มากนะเด็กดี”เขาเคยมั่นใจว่าโรซี่หยุดเขาไม่ได้จนกระทั่งวันนั้นที่ร้านกาแฟเขาเห็นเธออ่านหนังสืออยู่แต่แค่แกล้งว่าไม่เห็นเพื่อจะให้เธอหึงแต่โรซี่ก็คือโรซี่นะเธอไม่ได้รักเขาเลยสักนิดเดียว! วันนั้นเขามีอะไรกับผู้หญิงอีกคนแต่กลับครางเป็นชื่อโรซี่! มันเหี้ยตรงนี้แหละ!
แม่งโหยหาสัมผัสของเธอ!!
“เดี๋ยวเฮียมานะ” เขาลุกขึ้นหยิบผ้ามาห่มให้เรียบร้อยเก็บเสื้อผ้าออกไปไว้รอแม่บ้านซักเขาจะไปทำอาหารให้เธอกินเองดีกว่า
หลังจากอีกคนออกไปโรซี่ลืมตาขึ้นคว้าผ้าเช็ดตัวลุกไปอาบน้ำอย่างหมดแรงจนแทบจะเดินไปต่อไม่ไหว เสื้อผ้าเธอเขาเอาไปไว้ไหนไม่รู้แต่เลยต้องหยิบเสื้อกล้ามของเขามาใส่ถึง 2 ชั้นกันจุกโผล่แล้วใส่กางเกงขาสั้นตามด้วยใส่เสื้อเชิ๊ตตัวใหญ่ทับก็ยาวมาถึงเข่าแล้ว
“ฉันจะลบมันออกให้หมดเลย!” เธอหยิบแล๊บท๊อปเครื่องแพงมาเปิดไฟล์และลบทิ้งให้หมดซะ! เหลือแค่ในโทรศัพท์เขาเธอเลยหยิบมันใส่กระเป๋าไปด้วยพยายามแต่งตัวให้เรียบร้อยที่สุดแต่ให้ตายเถอะ! คอเธอเนี่ยถูกดูดจนแดงมาก
ทำไมเธอถึงต้องเปลืองตัวขนาดนี้ด้วย!
“เป็นคนหรือเป็นหมาเนี่ยกัดเก่งจัง!” ก็มันไม่ใช่แค่ที่คอไงแต่หน้าอกเธอเนี่ยไม่ต้องถามถึงเลย
“แล้วกูจะกลับไงว่ะ!” เธอจะบ้าตายบ้านเฮียปอร์เช่ดันอยู่ซะสุดซอยแล้วยังกว้างอีกถ้าเธอเดินไปคงโดนฉุดไปข่มขืนข้างทางแน่แล้วจะเอายังไงดีล่ะตอนมาไม่ได้คิดอะไรด้วย
เธอตั้งสติอันน้อยนิดสลับกับการมองไปที่ประตูลงมือเปิดลิ้นชักมันต้องมีกุญแจรถสักคันนั่นแหละและเจอแล้วเว้ย!! แถมเป็นรถหรูด้วย! แต่ก่อนจะทำอะไรประตูห้องเปิดเข้ามาก่อน
“โรซี่ตื่นยัง…โรซี่!!!” ห้องว่างแล้วเมียเขาไปไหนล่ะ? เขาเดินตรงเข้าไปดูในห้องน้ำก็พบเจอเพียงว่างเปล่าแต่ว่าแล็ปท็อปกับโทรศัพท์ของเขาหายไปพร้อมกับลิ้นชักที่ถูกเปิดออกหมดเหมือนว่าหาอะไรสักอย่าง
“เมียเฮงซวยคอยดูนะถ้าจับได้เมื่อไรพ่อจะขึงพืดสัก 7 วันเลย!!” ปอร์เช่ออกจากห้องนอนอารมณ์เสียอย่างหนักตะโกนเสียงดังลั่นตะโกนเรียกลูกน้องให้ตามหาเมียให้ได้พร้อมกับขับรถออกไปดูระหว่างทางด้วย
บ้านของเขากินพื้นที่เยอะมากพอสมควรแล้วยังอยู่สุดซอยอีกไม่มีทางที่เธอหนีออกไปได้ง่ายแน่นอน
เมียแม่งก็ดื้ออยู่รอกันสักนิดมันจะตายห่ารึไงว่ะ!
โรซี่กลั้นเสียงอีกครั้งเมื่อไอ้คนเลวมันกลับเข้ามาอีกแล้วยังโทรหาเธออีกนับสายไม่ถ้วนแต่ว่าตั้งสั่นจ้ะไม่มีทางรู้หรอกว่าตอนนี้เธออยู่ใต้เตียง!
ใช่แล้ว!…เธอยังไม่ได้ไปไหนเลย!
เธอนอนขดตัวอยู่ใต้เตียงในขณะที่ไอ้เฮียปอร์เช่นั่งห้อยขาบนเตียงหน้าหน้าเธอเลย
“ทำไมไม่รับสายว่ะ!” ถ้าจะกลับก็แค่พูดป่ะเล่นหนีไปแบบนี้แม่งอันตราย
“อย่าพึ่งถูกใครลากไปปล้ำล่ะโรซี่!” เขาหยิบกุญแจรถเดินออกจากห้องโดยที่ไม่ได้สังเกตุว่าหายไปกุญแจหนึ่ง!
“เฮ้อ…กว่าจะไปไอ้ชั่ว!” เธอรีบออกมาจากใต้เตียงหาทางกลับบ้านด้วยกุญแจรถแล้วยังขโมยแล็ปท็อปกับโทรศัพทเขาไป
บ้านแทบจะโล่งเลยคงเพราะแยกตัวกันไปตามหาเธอมั้ง ก็ดีเอาให้หัวหมุนไปเลย! แต่ปัญหาคือเธอไม่มีที่ไปนี่สิเพราะหอพักเฮียปอร์เช่คงไปรอแล้วแต่ถ้าจะไปที่บ้านก็ไม่อยากจะตอบคำถามอะไรเลย อันที่จริงเธอไม่อยากเจอพี่สาวต่างแม่ด้วยเพราะไม่ใช่เรื่องที่ดีเลย
เธอขับรถมาจอดที่โรงแรมเล็กๆพรุ่งนี้ต้องกลับไปเผชิญโลกความเป็นจริงอีกครั้ง เธอไม่รู้จะสู้หน้าคนอื่นได้ไงเพราะสายตาทุกคนเหมือนพร้อมจะฉีกทึ้งเธอตลอดเวลา บางคนก็ไม่ได้สนใจเพราะว่านักศึกษาที่เป็นเด็กเสี่ยก็เยอะแยะไปแต่ว่าเธอไม่ได้เป็นไง เธอเป็นคนธรรมดาที่พลาดแค่นั้นเสี่ยเลี้ยงอะไรไม่เคยมีหรอกแถมนั่นคือความบริสุทธิ์ของเธอด้วยที่เขาเอาไป
Porsche : อยู่ไหนจะไปรับ
Porsche : อย่าเงียบดิเป็นห่วง
Porsche : โรซี่ตอบ!!
Porsche : ถ้าไม่ตอบบุกไปหานะเว้ย!!
Rosy : ไอ้คนเหี้ย!!
Porsche : ถ้าด่าแล้วสบายใจก็ด่าเลย
Rosy : จะไปตายที่ไหนก็ไปอย่ามายุ่ง!!
Porsche : อยู่หน้าห้องเปิดประตู
ก๊อกๆๆ…
“เป็นหมาไงว่ะตามกลิ่นไวจัง!” นี่แหละคำแรกที่ทักทายเขา
“เป็นผัว!” ชัดพอไหมฮะ
เขาตาม GPS มาเพราะโรซี่เอารถเขาขับมาคันล่ะหลายล้านไม่ติดก็บ้าแล้ว เธอเลือกมานอนโรงแรมแทนที่จะกลับบ้านมันน่าแปลกไหมล่ะ เขาไม่รู้เรื่องครอบครัวเมียเท่าไรแต่คิดว่าเร็วๆนี้คงจะไปหาพ่อตาเพื่อคุยเรื่องส่วนตัวแล้ว
“หนีมาทำไมว่ะ?” เขาพร้อมรับผิดชอบไม่ได้หลอกฟัน!
“เกลียด!” เขาก็รู้ดีนี่
“โรซี่!!” ยั่วอีกแล้วยั่วได้ยั่วดีถ้าคุมอารมณ์ไม่อยู่ขึ้นมาจะหนีทันไหมห่ะ
“มาทำไม? อ่อ...รถสินะนี่กุญแจส่วนแล็ปท็อปกับโทรศัพท์ฉันขอเอาไว้ก่อนแล้วเดี๋ยวจะให้คืนทุกอย่าง” เธอต้องเช็คให้ละเอียดรอบคอบหมดทุกอย่างก่อนว่าไม่มีรูปของเธอหลงเหลือแล้วแม้แต่รูปเดียว
“เอาทำเหี้ยไรอีกห่ะ?”
“ลบทุกอย่างที่เกี่ยวกับฉัน”
“เฮียขอได้ไหม? อย่าลบบางรูปเลย” เขาตามเธอมานานมากนะแล้วทุกรูปที่ถ่ายไปเขาถ่ายเองกับมือนั่งดูแบบนั้นทุกวันจนเหมือนคนบ้าแล้ว
“เพื่อ?” จะเก็บไว้แบล็คเมล์เธอรึไง
“เฮียอยากเก็บไว้ดูเวลาคิดถึง” นี่คือความจริงที่เธอไม่ยอมรับสักทีทั้งที่เป็นเมียเขาแล้ว โรซี่ไม่รักกันเลยสักนิดก็เข้าใจแต่ว่าอย่าทำร้ายกับแบบนี้ได้ไหม? เขารัก เขาเทิดทูน แล้วยังหลงไหลเธอมากด้วย เธอไม่เคยรู้หรอกว่าเขาโหยหาความรักของเธอขนาดมากไหน
“ตลกล่ะ เฮียปอร์เช่น่ะไม่มีหัวใจหรอก!”
“แต่เฮียรักโรซี่!!” เขาตะคอกใส่หน้าเธอมือคว้าหัวไหล่เธอเขย่าบอกรักซ้ำจะเธอผลักเขาออกก่อนจะฟาดมืองามๆเข้าเต็มเบ้าหน้าเขาเลย
เผี้ยะ!!
“ฉันเกลียด!! ได้ยินไหมว่าฉันเกลียด!!” เธอตะคอกใส่เขากลับก่อนจะทรุดตัวนั่งลงกับที่นอนร้องไห้ออกมา
เขานั่งลงข้างๆดึงเธอเข้าไปกอดแน่นลูบหัวเบาๆปลอบใจรู้ว่าเธอแกล้งทำเป็นเข้มแข็งทั้งที่ความจริงอ่อนแอมาก เขารู้ว่าเรื่องของเรามันเริ่มต้นมาแบบผิดๆแต่ว่าเขารักเธอจริง แล้วสามารถทำทุกอย่างได้เพื่อเมียคนนี้คนเดียว ตอนนี้มีแต่เรื่องเข้ามานับไม่ถ้วนทั้งภาพหลุด ทั้งเรื่องเขา นี่ยังไม่รวมกับสังคมที่เธอต้องเจอในวันต่อไปอีก
เขาเป็นห่วงมากนะถึงโรซี่จะไม่ต้องการ
“เฮียขอโทษ” ถึงแม้ว่าทุกอย่างที่เธอเผชิญต้นเหตุมาจากเขาคนเดียวแต่เขาต้องการเธออยู่ดี
“เลิกยุ่งกับฉันสักที!!” เธอผลักเขาออกทุบหน้าอกทั้งน้ำตาที่ไหลออกมาไม่ขาดสาย
“เฮียทำไม่ได้หรอก โรซี่เป็นเมียเฮียนะอย่าลืมสิ” เขารวบข้อมือไว้แล้วสบตาก่อนจะก้มลงไปจูบกลางหน้าผากทุกการกระทำมันต้องชัดเจนกว่านี้
“ไม่ได้เป็น!!”
“แล้วที่บ้านมันคืออะไรห่ะ?”
“ก็...แค่พลาด!” เธอยอมเอาตัวเข้าแลกเพื่อจะเอาแล็ปท็อปกับโทรศัพท์นี้มาต่างหาก ยังไงซะการเข้าถ้ำเสือมันต้องโดนขย้ำกินแล้วมันจะเป็นอะไรไปในเมื่อโดนไปแล้วได้ของที่ต้องการ
“พลาดเหรอ? พูดมาได้ไงว่ะโรซี่” ตั้งใจชัดๆเพราะถ้าพลาดต้องแค่รอบเดียวสิ นี่ตั้ง 3 ครั้งแถมยังสดตลอดด้วย ก็ถือว่าฉลาดนะแผนเอาตัวเข้าแลกเนี่ยแต่อย่าหวังว่าจะได้ใช้วิธีนี้กับใคร
“ก็…” แค่นึกถึงหน้ามันก็ร้อนวูบวาบแล้วยังไม่กล้าจะสบตาเขาเหมือนทุกครั้งอีก เธอกำลังเขินเขาเหรอมันบ้าไปแล้ว
“อย่ามาแถโรซี่!!” เขาต้องดุใช่ไหมถึงจะยอมฟังกันบ้าง
“เหี้ย!” ด่าหน่อยเถอะเกลียดเกินไปแล้วนะ
“แล้วบ้านสอนให้เอาเหี้ยทำผัวเหรอ?” เขาถามกลับยิ้มร้ายที่มุมปากจับมือเธอบีบแรงขึ้นพึ่งจะสังเกตุว่าชุดที่เธอใส่เป็นของเขาเอง เห็นทีต้องพอไปซื้อใส่ใหม่แล้วเพราะคืนนี้เขาน่าจะต้องนอนค้างที่นี่กับเธอ
“บอกแล้วไงว่าไม่ใช่ผัว!” เธอต้องพูดกี่ล้านครั้งเขาถึงยอมจะฟังกันแล้วเลิกยุ่งกับเธอ
“แล้วไอ้ที่เราทำกันเขาไม่เรียกผัวเมียเหรอ?” รวมทั้งอาทิตย์ก่อนโน้นจนมาถึงตอนนี้ก็ 6 ครั้งแล้วนะควรเรียกผัวแล้วยอมรับว่าเป็นเมียได้แล้วป่ะ
“เรียกทุกคนที่ได้ว่าเมียหมดเลยเหรอ?”
“หึง?”
“เหอะ! ควายยังมีค่ากว่าเฮียปอร์เช่อีก!”
“นี่กะจะด่าผัวอย่างเดียวเลยใช่ไหม?” มันควรจะชินไหมว่ะที่โรซี่เป็นตรงๆแบบนี้ โกรธก็ด่า เกลียดก็หนี ส่วนอารมณ์ดีไม่เคยเขาได้สัมผัสเลย
เมียแม่งดื้อชิบหาย!
“ไปกินข้าวเถอะคืนนี้จะได้มีแรง” เขาคว้าต้นแขนเธอลากมาเลยไม่อย่างนั้นชาติหน้าเถอะถึงจะยอมเป็นเด็กดีเชื่อฟังกัน
“เถื่อน!” สิ่งที่เขาทำมันชัดเจนแล้วว่าชอบใช้กำลังมากกว่าสมอง!
“ไม่ใช่แค่เถื่อนนะโรซี่ เฮียบ้ากามมากด้วย!” เธอไม่ต้องด่าหรอกบอกเองเลยดีกว่า
“โธ่เว้ย! นี่ฉันไปทำกรรมอะไรไว้เนี่ยถึงต้องมาเจอคนแบบนี้” เขาน่ะขายาวกว่าเดินไปได้เร็วมากแต่เธอเนี่ยขาสั้นกว่า เขาก็จับแขนลากกันไปจนแทบจะล้มหัวขม่ำอยู่แล้วนะ
ที่นี่มีร้านอาหารตั้งอยู่ใกล้ๆแล้วมีตลาดเล็กๆอยู่ด้วย เธอเลยไปเดินเล่นแก้เครียดโดยที่มีเขาโอบไหล่ไม่ปล่อยแล้วยังก้มมาหอมแก้มกันอีก!
อี้…รังเกียจอ่าาาาา....
“ให้มันน้อยๆหน่อยรู้ว่าไม่ชอบ” อาการเมียเนี่ยแสดงชัดเลยว่ารู้สึกยังไง
“เฮ้อ…รหัสโทรศัพท์อะไรพูดมาเดี๋ยวนี้เลย” เหลือแค่โทรศัพท์เขานี่แหละที่เอต้องจัดการ
“บอกบนเตียงครับคนสวย”
“ไอ้หื่น!”
“ชมผัวว่าเอาเก่งเหรอ? ไม่ต้องห่วงน่า…ยังไงไม่รอดแน่!” เขาโอบไหล่เธอแน่นขึ้นเดินดูตลาดธรรมดาที่น่าสนใจเพราะมีแต่กลิ่นอาหารสารพัดแล้วยังมีฝุ่นที่ฟุ้งกระจายจนต้องซื้อหน้ากากอนามัยไม่ใส่ไว้ด้วยไม่งั้นไม่น่ารอดปอดคงพัง
- ผู้เขียน
