Lhin Say.....
“พี่เครียดปะเนี่ย ช่วงนี้มินิทงานเยอะ เดี๋ยวฉันหาเวลาว่างให้ใหม่” ฉันนั่งพิงตะแกรงข้างๆ พี่แบงค์ที่สนามบาส
”ใจเย็นๆ เธอนั่นแหละเครียดไปหรือเปล่า”
“ก็ฉันดันสัญญา ว่าจะช่วยพี่แล้ว แต่ดูดิ กลับช่วยอะไรพี่ไม่ได้เลย”
“คิดมาก เค้าไม่ได้ชอบพี่อะ แล้วคนที่ชอบเค้าก็ออกตัวแรงกันขนาดนี้ ออกตัวกันแรงแบบล้อฟรีเลย“ สีหน้าของพี่แบงค์เศร้าลงนิดๆ
“พี่ไม่ต้องเครียด เดี๋ยวฉันหาเวลาให้”
“ไม่อะพี่พอแล้ว พี่สู้ไม่ได้หรอก ขนาดเติร์ดมันยังไม่เห็นพี่เป็นคู่แข่งตั้งแต่แรกเลย เพิ่งมารู้ตัวตอนเจอคุณคิม ว่าพี่ไม่ใช่ขู่แข่งมาตั้งแต่แรก” รอยยิ้มของเขาทำไมน่ารักจัง ถ้าไม่ต้องช่วยพี่แบงค์เรื่องมินิทแล้ว เขาจะหายไปจากฉันรึเปล่า
“แก้เซ็ง ไปกินเหล้ากันมะ พี่เลี้ยง”
“ของฟรีแบบนี้ ฉันไม่เคยพลาด ถ้างั้นเจอกันที่สนามซัก 3 ทุ่มดีไหม” ฉันตอบตกลงแบบไม่คิดเลย แถมนัดเวลาให้เสร็จสรรพ
“อะๆ”
อยากอยู่ใกล้ๆเขา แม้
