เช้าวันรุ่งขึ้นที่สุสานฮิลไซด์ เมืองอีสโตเรีย
จูเนียร์คุกเข่าต่อหน้าหลุมศพ ดวงตาของเขาแดงก่ำ และความหนาวเย็นเล็ดลอดออกมาจากร่างกายของเขา ด้านหลังเขาสามเมตรมีทิโมธีที่ยืนนิ่งและสง่าน่ากลัวเหมือนอาวุธหอก เคร่งขรึม สุภาพ
พวกเขารักษาท่าทางนี้ไว้เป็นเวลาสองถึงสามชั่วโมง โดยไม่เคลื่อนไหว เหมือนกับภาพในภาพวาด
“ผู้บัญชาการ โปรดยอมรับความเสียใจของผมด้วย” ทิโมธีกล่าวหลังจากผ่านไปอีกชั่วโมงหนึ่ง
ตุ๊ง! ตุ๊ง! ตุ๊ง!
จูเนียร์กระแทกหัวอย่างแรงกับหลุมศพสามครั้ง
“พ่อ ลูกชายของพ่อกลับมาแล้ว ผมจะตามหาคนร้ายที่เกี่ยวข้องกับการทำร้ายพ่อและครอบครัวของเรา ผมจะให้พวกเขาคุกเข่าและขออภัย!” ด้วยคำพูดเหล่านี้ จูเนียร์ก็ลุกขึ้นและเดินจากไป
“การสอบสวนเป็นอย่างไรบ้าง เราต้องรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อห้าปีที่แล้ว” จูเนียร์ถามขณะขึ้นรถ
“ผู้บัญชาการ ทุกอย่างชัดเจนแล้ว” ทิโมธีตอบขณะสตาร์ทรถ
“ผู้บงการเบื้องหลังการฆาตกร
