“!?” ร่างกายของจูเนียร์สั่นสะท้านเมื่อได้ยินเสียงของลอเรล การก้าวเดินของเขาหยุดโดยไม่รู้ตัว และท่าทางแบบนี้ทำให้ฝ่ายศัตรูรู้ได้ทันทีว่ามาถูกทางแล้ว สามารถใช้ลอเรลข่มขู่ได้
“เอมีเลีย สถานการณ์เป็นยังไงบ้าง?” นิโคลัสพูดอย่างเคร่งขรึมทางโทรศัพท์ เปลือกตาขวาของเขากระตุกอย่างบ้าคลั่ง
“พ่อ... ช่วยฉันด้วย…” เอมีเลียตะโกนใส่สายคู่สนทนา “เขา...เขาจะฆ่าหนูแล้ว...”
“ส่งโทรศัพท์ให้เขา!” นิโคลัสหายใจเข้าลึกๆ ก่อนสั่งลูกสาว
“ตะ.. ตะตกลง!” เอมีเลียพยักหน้าอย่างรวดเร็ว จากนั้นยื่นโทรศัพท์ให้จูเนียร์ “ลูกสาวของคุณอยากคุยกับคุณ”
จูเนียร์หายใจเข้าลึก ๆ ก่อนรับโทรศัพท์ไปจ่อที่หู
“ถ้ากล้าแตะต้องเอมิเลีย อย่าหวังว่าจะเจอลูกสาว!” นิโคลัสพูดอย่างข่มขู่เช่นกัน จากนั้นเปิดกล้องและหันกล้องไปทางลอเรล
ผลัวะ!
เขายกมือขึ้นและตบลงไปที่หน้าลอเรล เหลือรอยมือที่ชัดเจนไว้ที่แก้มเล็กๆ อย่างน่าสงสาร
“นังสารเลวตัวน้อย
