“แต่ยังไงหนูก็ไม่อยากไป ไม่อยากไปจริงๆ!” ลอเรลสำลักน้ำตา
“ลอเรลที่รัก!” การเห็นลูกสาวของเธอเป็นแบบนี้ทำให้โรสแมรี่เจ็บปวดใจ จากนั้นเธอก็ดึงลอเรลออกจากอ้อมแขนของจูเนียร์ “คราวนี้แม่กับพ่อจะไปด้วย ไม่มีใครจะรังแกลูกอีก ลอเรล พวกเขาบอกว่าหนูไม่มีพ่อใช่ไหม? วันนี้พาพ่อไปให้พวกเขาดูได้นะ บอกพวกเขาว่าพ่อกลับมาแล้วพวกเขาอย่ายุ่งกับหนูดีกว่าดีกว่า”
“เอาล่ะ...” ลอเรลหยุดร้องไห้ “หนูจะบอกพวกเขาว่าหนูมีพ่อ และเขาก็เป็นฮีโร่คนสำคัญ!”
“เด็กดี ลอเรล!” โรสแมรี่ยิ้ม
ซิลวีอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายก็เงียบไป
เมื่อเวลาห้าโมงครึ่ง จูเนียร์และกลุ่มหกคนของเขามาถึงร้านอาหารแห่งหนึ่งในตัวเมืองอีสโตเรีย ซึ่งเป็นสถานที่จัดงานเลี้ยงวันเกิดของแดนนี่
เมื่อเข้าไปในห้องโถงที่กำหนด พวกเขาเห็นโต๊ะสามตัวถูกจัดไว้ โดยมีผู้คนจำนวนมากนั่งอยู่แล้ว แดนนี่นั่งอยู่ที่หัวโต๊ะ
“โอ้ ดูสิใครเป็นคนตัดสินใจปรากฏตัว ฉันคิดว
