บทที่ 9
1341 คำ
หลังจากวันที่ยิปซีและเพื่อนๆ กลับกรุงเทพ แพรวดาวก็เริ่มทำงานที่รีสอร์ตของกรการณ์ งานที่เธอได้รับมอบหมายให้ทำก็คือพนักงานต้อนรับ มีหน้าที่คอยต้อนรับแขกของรีสอร์ต เช็คอินและเช็คเอาท์ให้บรรดาแขก ให้บริการข้อมูลต่างๆ รวมถึงจำหน่ายห้องและกุญแจให้แก่แขกที่เช็คอิน แพรวดาวตั้งใจทำงานของตัวเองอย่างขยันขันแข็ง เธอไม่อยากตกเป็นขี้ปากให้ใครเอาไปเม้าท์มอยว่าได้ทำงานที่นี่ก็เพราะเป็นเด็กเส้น ถึงจะเป็นเรื่องจริงแต่เธอก็อยากให้คนอื่นๆ ยอมรับในความสามารถของตัวเอง แต่คนอื่นก็ไม่สำคัญเท่าหนุ่มใหญ่เจ้าของรีสอร์ตที่แพรวดาวอยากทำให้เขาเห็นความตั้งใจและความพยายามของเธอ
หนุ่มใหญ่นั่งมองเด็กสาวที่ยืนยิ้มแย้มต้อนรับแขกของรีสอร์ตด้วยแววตาชื่นชมลึกๆ ไม่คิดว่าแพรวดาวจะตั้งใจทำงานจริงจังขนาดนี้ เขาไม่ได้อยากให้เธอทำอะไรให้เหนื่อยกายนอกจากเก็บแรงไว้ทำเรื่องนั้นกับเขามากกว่า ช่างเถอะ ถ้าเธออยากทำ…เขาก็ไม่ขัดความต้องการ
บรรดาเพื่อนของเขาแต่ละคนล้วนแต่งงานมีครอบครัวไปเกือบหมดแล้ว จะมีแค่กรการณ์และเพื่อนอีกสองคนเท่านั้นที่ยังโสดสนิทอยู่
เสียงเรียกของเพื่อนที่ดังขึ้นขัดจังหวะทำให้ชายหนุ่มละสายตาจากร่างบางไปชั่วขณะ หันกลับมาสนใจเรื่องที่คุยกันอยู่แต่ไม่วายหันไปมองเด็กสาวเป็นพักๆ จนติณภพกับพิชญะเริ่มจับสังเกตได้ ทั้งสองมองสบสายตากันโดยไม่ต้องพูดอะไรมาก
“พนักงานใหม่เหรอ คนนี้ไม่เคยเห็นหน้า” ติณภพมองไปยังเด็กสาวที่เพื่อนมองไม่ละสายตา เริ่มรู้สึกสงสัยตงิดๆ ว่าคงไม่ใช่แค่พนักงานใหม่ธรรมดา
“เพื่อนของหลานสาวกูเอง”
“แค่นั้น” ไม่วายถามต่อเมื่อเห็นรอยยิ้มที่หยักโค้งขึ้นเล็กน้อยบนใบหน้าหล่อเรียบเฉยของเพื่อนสนิท
“เออ..” กรการณ์ยกแก้วเบียร์ขึ้นดื่ม ปรายตามองเด็กสาวที่เป็นหัวข้อสนทนา
“สวยดีนะ กูจีบได้ไหม” ติณภพเลิกคิ้วมองเด็กสาวอย่างพิจารณา สำรวจใบหน้าสวยใสพร้อมทั้งประเมินสัดส่วนของเด็กสาวเงียบๆ ไม่ได้สนใจสายตาคมปลาบของเพื่อนที่มองมา มองออกว่ามันหวง ยิ่งเห็นแบบนั้นก็ยิ่งอยากแกล้งให้มันร้อนใจเล่น
“ไม่ได้”
“ทำไมไม่ได้ แล้วมึงเกี่ยวอะไรด้วย” ยัง..ยังไม่หยุด เขาต้องให้มันยอมรับออกมาให้จงได้
“เด็กนั่นเป็นเพื่อนหลานสาวกู ก็ต้องดูแลหน่อย ผู้หญิงมึงในสต๊อกมีเยอะแยะจะมายุ่งกับเด็กมันทำไม” น้ำเสียงราบเรียบแต่บ่งบอกความไม่พอใจอยู่ลึกๆ ไม่ชอบที่เห็นเพื่อนสนใจเด็กของตัวเอง
“หวง” ติณภพหลุดยิ้มออกมา แม่ง..คิดไว้ไม่ผิดว่าเป็นเด็กมันชัวร์ พักหลังเห็นเงียบๆ ไม่ออกล่าเหยื่อเป็นเพราะมีของหวานน่าอร่อยเก็บไว้กินนี่เอง
“ทำไมกูต้องหวง ไม่ได้เป็นอะไรกัน”
“แน่ใจ งั้นมึงจะเดือดร้อนทำไมถ้ากูจะจีบเด็กนั่น”
“ไม่ได้” กรการณ์ยืนยันน้ำเสียงหนักแน่น สาวๆ มีเยอะแยะเสือกอยากจีบเด็กของเขา
“ไอ้กรณ์ บอกมันไปตรงๆ ก็ได้ว่าเด็กมึง กันท่าแบบนี้เป็นใครก็ดูออก มึงก็อีกคน เลิกแกล้งมันได้แล้ว” พิชญะพูดแทรกขึ้นหลังจากเงียบฟังพวกมันทั้งคู่คุยกันอยู่นาน
“ก็มันน่าแกล้งไหมล่ะ ปากแข็งเหลือเกิน ยอมรับมาตรงๆ ว่าเด็กมันก็หมดเรื่อง” ติณภพกลั้นขำพลางยกเบียร์เย็นๆ ขึ้นมาดื่ม ถ้าไม่ติดว่าเป็นเด็กเพื่อน เขาก็กะจะลองจีบเล่นๆ ดู เด็กนั้นก็ตรงสเป็กเขาอยู่เหมือนกัน
“เออ เด็กกูเอง” กรการณ์ยิ้มกริ่มยอมรับออกมาตรงๆ ให้มันสิ้นเรื่อง ก็แค่ไม่อยากให้เพื่อนแซวไม่เลิก
เขาไม่อยากเลี้ยงสาวๆ แบบที่ติณภพทำ ไม่อยากสร้างความผูกพันระยะยาวกับใคร ถึงเขาไม่รู้สึกอะไรแต่สาวๆ พวกนั้นนานวันไปก็มักจะรู้สึกมากกว่านั้น ทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของและหึงหวงออกหน้าออกตาจนน่ารำคาญ เขาชอบแบบเป็นครั้งคราวแล้วจบๆ ไปมากกว่า
“จริงจังไหม” พิชญะถามออกมาด้วยความสงสัย กรการณ์ไม่เคยเลี้ยงผู้หญิงเป็นตัวเป็นตนแบบนี้มาก่อน การกระทำของเพื่อนทำให้พวกเขาทั้งคู่รู้สึกแปลกใจไม่น้อย
“ไม่ ก็แค่สนุกกัน ไม่ได้คิดอะไรแบบนั้น พวกมึงก็รู้ว่ากูไม่คิดจริงจังกับใคร” เขาไม่ได้รู้สึกอะไรมากกว่าเรื่องเซ็กซ์ แค่สนุกๆ กันเท่านั้น ก็แค่เห่อของใหม่ที่ออกจะเด็ดดวงถูกใจเขามากก็เท่านั้น
“เออ พวกกูจะคอยดู” ติณภพพูดยิ้มๆ มองตามสายตาของเพื่อนที่ยังโฟกัสที่เด็กสาว
กรการณ์ส่งยิ้มให้เด็กสาวที่ยิ้มหวานส่งมาให้ ภาษากายที่แสดงออกของพวกเขาทั้งคู่ก็เป็นอันรู้กันแค่สองคนว่าหลังจากนี้พวกเขาจะไปทำอะไรกันต่อ
ติณภพสบสายตากับพิชญะพลางส่ายหน้าน้อยๆ ได้แต่คิดในใจว่า..พวกเขาจะคอยดู คำว่าไม่คิดอะไรของเพื่อนจากนี้จะเป็นยังไงต่อ กรการณ์ไม่รู้ว่าตัวเองนั้นแสดงสีหน้าท่าทางยังไงตอนที่พูดถึงเด็กสาวคนนั้นแต่ทุกอย่างมันอยู่ในสายตาของเพื่อนสนิทอย่างติณภพและพิชญะ ถึงเพื่อนเขาจะไม่คิดอะไรแต่กับเด็กสาวคนนั้นคงไม่ใช่แน่นอน ประสบการณ์ของคนที่ผ่านร้อนหนาวมาจนอายุขนาดนี้ทำให้พวกเขาทั้งคู่มองปราดเดียวก็รู้ว่าเด็กสาวคนนั้นรู้สึกยังไงกับเพื่อนของตัวเอง
แพรวดาวรู้สึกน้อยใจและแอบผิดหวังอยู่นิดหน่อยที่กรการณ์ไม่แนะนำให้รู้จักกับเพื่อนๆของเขา แถมยังกันตัวเธอออกห่างเหมือนไม่อยากให้เพื่อนในกลุ่มรู้จักเธอ ยิ่งทำเหมือนเธอไม่มีตัวตนหรือมีความสำคัญอะไรสำหรับเขา เธอก็รู้สึกปวดหน่วงในอกอย่างบอกไม่ถูก ตลอดหลายวันที่ผ่านมาแพรวดาวพยายามเอาอกเอาใจและตามอกตามใจหนุ่มใหญ่ทุกอย่าง คาดหวังอย่างเต็มเปี่ยมว่าเขาอาจจะพัฒนาความสัมพันธ์จากคู่นอนขึ้นมาอยู่ในสถานะอื่นบ้าง ถึงจะมีอะไรกันเกือบทุกคืนแต่ความสัมพันธ์ก็ไม่คืบหน้าไปมากกว่านั้น
เด็กสาวยืนมองข้อความที่ถูกส่งเข้ามือถืออยู่ครู่หนึ่ง กรการณ์ให้เธอไปรอที่บ้านของเขาก่อนแล้วจะตามมาทีหลัง ริมฝีปากบางพ่นลมหายใจออกมา นอกจากเรื่องเซ็กซ์แล้วหนุ่มใหญ่ก็ไม่เคยพูดอะไรที่ให้ความหวังกับเธอเลย ร่างบางเดินตรงไปที่บ้านของชายหนุ่ม ใช้กุญแจสำรองเปิดประตูเข้าไปในบ้าน สายตามองดูนาฬิกาบนฝาผนังที่เวลานี้เกือบสี่ทุ่ม เดินไปหยิบขวดไวน์ในตู้เก็บไวน์ออกมาเปิดออกก่อนยกมันขึ้นดื่มทั้งๆแบบนั้น คืนนี้เธออยากดื่ม มันอาจช่วยให้เธอคลายความรู้สึกหนักอึ้งในอกให้เบาบางลงไปได้บ้าง
อีกไม่กี่วันเธอต้องกลับกรุงเทพแล้วแต่แผนพิชิตใจคุณอาสุดหล่อยังไม่ก้าวหน้าไปถึงไหน จะมีแค่เรื่องเดียวที่พัฒนาไปไกลก็คือเรื่องเซ็กซ์ อะไรที่เด็กสาวไม่เคยลองคุณอาหนุ่มก็ขยันสรรหามาลองกับเธอจนเกือบครบทุกกระบวนท่าและก็ทำให้เด็กสาวอย่างแพรวดาวเสพติดเซ็กซ์ของเขาเข้าอย่างจัง ทุกพื้นที่ในบ้านล้วนเป็นสนามรักระหว่างเขาและเธอ มองไปทางไหนก็นึกถึงภาพกิจกรรมเข้าจังหวะที่ทำร่วมกัน
- ผู้เขียน
