“ อาบอกดาวแล้วใช่ไหม ทำไมยังทำแบบนี้อีก ” พอเดินมาถึงจุดลับตาคน เขาก็ปล่อยข้อมือเล็กให้เป็นอิสระ ดวงตาคมมองอีกฝ่ายอย่างคาดโทษ
“ ก็ดาวอยากเจออากรณ์ ตั้งแต่มาถึงกรุงเทพอากรณ์ก็หายหน้าหายตาไปเลย ดาวโทรไปหาก็บอกว่ายุ่งตลอด อากรณ์ขาา.. เบื่อดาวแล้วเหรอคะ ” เด็กสาวโผเข้ากอดร่างสูงด้วยความคิดถึง รู้ว่าพูดเอาแต่ใจตัวเองเหมือนเด็ก คงดูงี่เง่าในสายตาเขาแต่ทำไงได้เธออยากเจอเขาจริงๆ
“ พูดอะไรของหนู เบื่ออะไรกัน หนูดาวของอาออกจะน่ารักขนาดนี้ อาไม่มีทางเบื่อหรอก ไม่เอาน่าเด็กดี…อย่าทำหน้าแบบนี้สิครับ ” พอเห็นหน้าเศร้าสร้อยของเด็กสาว ดวงตากลมคลอไปด้วยน้ำตาใส กรการณ์ก็รู้สึกใจหายขึ้นมาทันที
“ ก็อากรณ์ทำหน้าดุ อากรณ์โกรธดาวใช่ไหมคะ ”
กรการณ์ใจไม่แข็งพอจะทำน้ำเสียงดุๆใส่เด็กสาวตรงหน้า ยิ่งเห็นสีหน้าราวกับจะร้องไห้ออกมาใจก็อ่อนไปครึ่งนึงแล้ว ถึงเขาจะเจอผู้หญิงมาทุกรูปแบบแต่กลับไม่ทันมารยาหญิงของเด็กสาวตร
