"คุณกำลังทำตัวน่าสงสัย ฉันไม่เข้าใจในสิ่งที่คุณทำ" ดวงตาคมเข้มคู่นั้นเลื่อนมาสบประสานกับดวงตาของฉัน ฉันอ่านเขาไม่ออก ฉันไม่รู้ว่าเขากำลังคิดแบบไหนอยู่กันแน่
"จริงๆ แล้ว เตียงนอนในห้องนี้มันก็กว้างอยู่นะ"
"มะ หมายความว่าไงคะ" ฉันร้องถามด้วยน้ำเสียงกระท่อนกระแท่น มองการกระทำของอีกฝ่ายอย่างไม่ไว้ใจ
"จริงๆ แล้ว เตียงนอนที่ซื้อด้วยเงินของฉัน มันกว้างพอที่จะนอนได้สามคนนะ"
"คุณคะ..."
"อาจจะเบียดบ้าง อึดอัดหน่อย แต่คงไม่ใช่ปัญหา มีข้อแม้เพียงว่า คนที่ต้องนอนตรงกลาง ...คือเธอ"
"ฉันไม่ตลกกับสิ่งที่คุณเล่นนะคะ คุณควรกลับไปนอนได้แล้ว"
"ยังไม่ถึงเวลานอนของฉันหรอก ถ้าเธอเอ่ยปากไล่ ฉันก็จะกลับไปทำงานของฉันเหมือนเดิม"
"เวลานี้คุณยังต้องทำงานอีกเหรอคะ"
"อือ" คุณนาธานตอบรับเสียงเบา พลางหยัดกายลุกจากโซฟาเต็มความสูง
"เธอพักผ่อนเถอะ วันนี้ฉันคงกวนเวลาพักผ่อนของเธอมาทั้งวันแล้ว ...เธอไปนอนเถอะ เดี
