ฉันทิ้งตัวลงบนเตียงนุ่ม พร้อมกับถอนหายใจออกมาหนักๆ คำถามที่ฉันพึ่งเอ่ยถามเขาออกไป ประเดประดังเข้ามาในหัวอีกครั้ง ฉันไม่น่าถามแบบนั้นออกไปเลย ไม่น่าปากเร็ว พูดไว สุดท้ายก็ได้รับคำตอบที่มันไม่โอเคกลับมา
เป็นอะไรก็ได้ที่เขาอยากให้เป็นอย่างนั้นน่ะเหรอ แล้วแบบไหนล่ะ ที่เขาอยากให้ฉันเป็น!
"คะ คุณ"
"เหม่ออะไร"
"ปะ เปล่าค่ะ คุณอย่าทำแบบนี้สิคะ" ฉันยกมือดันหน้าท้องแกร่ง เมื่อคุณนาธานใช้เข่าแยกเรียวขาของฉันออกจากกัน บังคับให้ขาของฉันแยกออกจากกันกว้างๆ แล้วเขาก็แทรกตัวเองเข้ามาที่กลางหว่างขาฉันแทน
"ก็เห็นอยู่ว่าเธอเหม่อ คิดถึงใคร?"
"เปล่าค่ะ ไม่ได้คิดถึงใคร คุณไปกินข้าวได้แล้วค่ะ"
"ฉันไม่เคยบอกเธอเหรอ ว่าฉันไม่กินข้าวในตอนเช้า"
"แต่คุณจำเป็นต้องกินยานะคะ กินข้าวแล้วจะได้กินยาค่ะ"
"เธอคิดว่าเธอบังคับฉันได้?" ฉันมองใบหน้าหล่อเหลาที่เลิกคิ้วท้าทายก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาเบาๆ
"คุณเอาแต่ใจตัวเ
