“นี่เฮีย” คนซอยเท้าตามถี่ยิบส่งเสียงเรียกคนเดินนำที่กำลังฮัมเพลงอย่างสบายอารมณ์ ร่างสูงจึงหันกลับมามอง พลางเลิกคิ้วทำหน้าตายียวนซะเต็มประดาเป็นเชิงถาม
“เฮียไม่จำเป็นต้องทำขนาดนี้” เสียงหอบๆ ของคนที่พยายามเดินตามให้ทันกล่าวออกไป แต่เมื่อได้ฟังมันแล้ว กลับไม่ได้รับความสนใจจากอีกฝ่ายที่ยังทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้ ไม่พอยังว่องไวพาตัวเองไปทิ้งตัวกึ่งนั่งกึ่งนอนสบายใจเฉิบอยู่บนเตียงนอนอันเป็นกรรมสิทธิ์ของเธออีกต่างหาก
แต่ อึ้ย จะบ้าเรอะ!!! ไอ้เฮียสมองกลับ
“นี่เตียงนอนเขา ลุกขึ้นมาเลยนะ ลุกขึ้นมา”
จากที่เคยว่าจะ‘เอาเรื่อง’ เรื่องนั้น เลยต้องเปลี่ยนมาเป็น‘เรื่องนี้’ ก่อน ลลนาถลาไปทั้งฉุดทั้งดึงคนตัวหนักให้ลุกขึ้นมา แต่ก็ไม่มีทีท่ากระดิกเลย เหมือนเป็นการสะกิดเขาเล่นซะมากกว่า กำลังของหนูตัวน้อยจะต้านทานราชสีห์ตัวใหญ่ได้ยังไง แกะอย่างเธอย่อมต้องเสียเปรียบหมาป่าเจ้าเล่ห์อยู่วันยันค่ำ ตีอกชกหัวเขาอยู่ด
