แน่ะ ยังมีหน้ามาว่าเขาอีก ลลนาคิด เห็นเขาหัวเราะเบาๆ เหมือนชอบใจอะไรนิดหน่อย ก่อนสัญชาตญาณจะทำให้เธอรับรู้ได้ว่าเขากำลังมองมาด้วยสายตาจริงจังแต่ก็แฝงไปด้วยรอยยิ้ม โทนเสียงห้าวให้ความรู้สึกละมุนหูที่ส่งมา ทำให้แน่ใจได้ว่าเธอคิดไม่ผิด
“เฮียมีเรื่องต้องคุยกับเธอ” เขาเปิดบทสนทนาด้วยน้ำเสียงสบายๆ
“มีเรื่องอะไรก็รีบๆ พูดมา” เสียงใสกล่าวอย่างไม่ไว้ใจนัก
“จะให้เข้าเรื่องเลยเหรอ เฮียไม่แน่ใจว่าเธอจะรับได้หรือเปล่า” เสียงห้าวกล่าว น้ำเสียงนั้นยังเจือด้วยแววขบขันอยู่ไม่หาย
“จะได้หรือไม่ได้ก็ต้องรับ ยังดีกว่ามาอยู่กันในสภาพแบบนี้” อึ้ย อึดอัดจะแย่ หายใจหายคอก็ไม่ค่อยจะออก
“เธอแน่ใจนะ? ” เสียงห้าวถามเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง ก่อนได้รับคำตอบคือการพยักหน้าอย่างหน้าเชิดคอตรง เป็นการตอบรับเป็นที่เรียบร้อย
“มาเป็นแฟนเฮีย”
ฮะ?!
ร่างบางกระเด้งออกจากตักกว้าง เข้าใจเองว่าคงเป็นผลจากอะดรีนาลีนที่หลั่งออกมาเ
