Episode 14 ไม่หยุดเดี๋ยวเจอกัน
2085 คำ
“แก ฉันชอบที่ไอ้บอยนางฟาดเมียไอ้ตั้มมากอะ”
“พี่บอยของกูสุดอยู่แล้วค่ะ สาระแน่นัก โดนพ่อกูฟาดหลังแอ่นเลยเป็นไงล่ะ”
“หึหึ เออ อันนี้ไอ้ส้มพูดถูกต้องค่ะ นางไม่เคยเบามาตั้งแต่ไหนละ มีเบาก็ตอนที่อยู่กับคุณนายแยมเท่านั้นค่ะลูก”
ฉันหัวเราะออกมาเบาๆ หลังได้ยินเพื่อนๆ พูดคุยเรื่องที่เกิดขึ้น โดยที่ตอนนี้ฉันก็กำลังเอ็นจอยอยู่กับขนมจีนน้ำยาขาไก่ มีเลือด ลูกชิ้น แล้วก็ผักสดต่างๆ แล้วยิ่งกินคู่กับกากหมูที่หั่นเป็นชิ้นขนาดลูกเต๋าก็ยิ่งฟิน ในขณะที่กำลังนั่งกินและนั่งคุยก็ได้ยินเสียงของไอ้ส้มพูดขึ้นมา แล้วพอไอ้ส้มพูดจบทุกสายตาก็มองไปที่แขกมาใหม่ที่เดินเข้ามาในบ้าน
“แยมๆ เอิร์ธมา”
“ไอ้บอย ไอ้เอิร์ธมาว่ะ”
ผมตวัดสายตาไปมองที่ไอ้เอิร์ธ ซึ่งมันก็เพื่อนรุ่นเดียวกันนี่แหละ สูงน้อยกว่าผมหน่อย ผิวสีน้ำผึ้ง ตัวผอมเท่าผมนี่แหละ แต่ผมเกลียดขี้หน้ามันมาตั้งแค่ไหนแต่ไรละ จะไม่ให้เกลียดได้ไง มันชอบเมียผม เห็นแล้วอยากจะซัดหน้า ผมใช้มือกำแก้วเหล้าของตัวเองเอาไว้แน่นก่อนจะมองไปที่มันนิ่งๆ แล้วใครเสือกชวนมันมาวะ
“ฉิบหายแล้วมึง กูว่าวันนี้แหละ ต้องได้วางดอกไม้จันทน์”
“แล้วใครชวนมันมาวะ”
“กูก็ไม่รู้”
กลุ่มเพื่อนบอยพากันกลืนเหล้าลงคอโดยที่สายตาก็มองที่เพื่อนของตัวเอง แล้วก็กลัวไอ้สองคนนี้เปิดสนามมวยกันอีกรอบ เพราะตอนมัธยมก็เคยนัดกันไปต่อยที่หลังห้องน้ำ แล้วเรื่องที่ต่อยก็เรื่องของแยมนี่แหละ
“อ้าว เอิร์ธ มาได้ไงวะ”
“ก็เห็นแยมลงสตอรี่ว่ากลับบ้าน คิดถึงก็เลยมาหา แยมเป็นยังไงบ้าง สบายดีไหม”
ฉันยกน้ำเปล่าขึ้นมาจิบก่อนจะกลืนลงคอด้วยความยากลำบาก แล้วพอสายตาไปปะทะกับสายตาของคนตัวสูงที่ตอนนี้เหมือนมีไฟลุกอยู่ที่ตา แต่เพื่อนเก่ามา แล้วเขาก็เป็นแขก จะให้ไล่กลับไปมันก็ไม่สมควร ฉันเลยหันมามองเอิร์ธก่อนจะยิ้มให้เล็กน้อยและทักทายออกไปตามมารยาท
“อืม เราสบายดี เอิร์ธนั่งก่อนสิ กินขนมจีนด้วยกัน”
“ขอบใจนะ เราซื้อเค้กมาฝากแยมด้วย”
“แยม มาหาหน่อย”
ผมเม้มปากเอาไว้แน่นด้วยความที่ไม่พอใจและพยายามระงับอารมณ์ของตัวเอง แล้วเมียผมจะไปคุยกับมันทำไมวะ ไล่แม่งไปก็จบละ ไม่ไล่แถมยังจะไปชวนมันกินข้าวด้วยอีก ผมเลยเรียกยัยตัวแสบให้เดินมาหา
“ตามสบายนะ”
ฉันหันบอกกับเอิร์ธแล้วก็ลุกขึ้นจากนั้นก็เดินมาหาคนตัวสูง พอเดินมาถึงฉันก็เลยถามเขาขึ้นมาเบาๆ
“มีอะไรหรือเปล่า”
“ไล่มันกลับไป ฉันเกลียดขี้หน้ามัน เค้กของมันก็เอาทิ้งไป ของพวกนี้ฉันมีปัญหาซื้อให้เธอกิน ไม่ต้องไปกินของมัน”
ผมหันมาบอกยัยตัวแสบด้วยน้ำเสียงและสีหน้าที่จริงจัง แล้วยิ่งบอกให้ตัวเองใจเย็นๆ แม่งก็ยิ่งโมโห แต่พอได้ยินเมียผมมันตอบกลับมาเท่านั้นแหละ ผมแม่งแทบจะกลายร่าง
“จะบ้าหรือไง จะไล่ได้ยังไงมันน่าเกลียด”
“ก็ช่างมันดิ”
“บอย ใจเย็นๆ มันไม่ได้มีอะไรสักหน่อย มีเหตุผลหน่อย”
“ถ้าเธอไม่ไล่มันไปก็ไปเลยไป”
ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ คือไม่ใช่ว่าฉันอยากจะให้เอิร์ธอยู่หรอกนะ แต่บางทีเราก็ต้องเก็บอาการ อีกอย่างเอิร์ธก็เป็นเพื่อน ถึงแม้ในอดีตเขาจะเป็นคู่อริกับคนตัวสูงก็เถอะ แต่บางอย่างเราก็ต้องเก็บอาการและความรู้สึก พอได้ยินน้ำเสียงของเขาที่พูดออกมาฉันก็เลยเดินออกมา เพราะถ้าพูดกันตอนที่หูเขาดับมันก็ไม่มีประโยชน์อะไร
“แม่งเอ๊ย”
ปั้ง!
ผมสบถออกมาก่อนจะกระแทกแก้วเหล้าลงบนโต๊ะกระจก แล้วยิ่งเห็นมันนั่งข้างเมียผมสติผมก็ยิ่งไม่มี มันหึงอย่างเดียว ผมเลยยกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มแบบติดๆ กัน
“เฮ้ย ไอ้บอย มึงใจเย็นๆ”
“ใจเย็นเชี้ยไรล่ะ อยากกระทืบหน้าแม่งฉิบหาย”
“เออ กูว่ามันตั้งใจมายั่วไอ้บอย เพราะใครก็รู้ว่าไอ้บอยกำลังคบกับแยม”
“แยมโอเคไหม ถ้าไม่สะดวกเรากลับก็ได้นะ”
คำถามปลายเปิดเหมือนพระเอกแบบสุดๆ แล้วถ้าฉันตอบไปว่าไม่สะดวกมันก็น่าเกลียดเหมือนที่บอก ซึ่งฉันเองก็ไม่ได้อยากปั้นหน้าใส่เอิร์ธหรอก อีกอย่างเวลาอยู่ใกล้ๆ ฉันเองก็อึดอัด มันไม่เหมือนตอนที่ฉันอยู่กับคนตัวสูงอะ ฉันเลยยิ้มเจื่อนๆ ก่อนจะตอบเพื่อนกลับไป
“ไม่เป็นไร มาแล้วก็กินขนมจีนด้วยกันก่อน มีแกงเขียวหวานกับน้ำยากะทิ เอิร์ธราดอะไร เราจะไปตักมาให้”
“เราเอาน้ำยากะทิก็ได้”
“โอเคๆ”
ฉันเดินเข้ามาในห้องครัวจากนั้นก็หยิบเส้นขนมจีนใส่ลงจาน คีบเลือด ขาไก่ และลูกชิ้นปลาใส่ไปอย่างละสามสี่ชิ้น จากนั้นก็ตักน้ำยากะทิราดแล้วก็ถืออกมาส่งให้เอิร์ธ
“อะเอิร์ธ ได้แล้ว”
“ขอบคุณครับ”
“ขอบคุณพ่อมึงสิ!”
ฉันหันไปทางคนตัวสูงที่พูดออกมาเสียงดังจนทุกคนหันไปมองเขาที่มองมาที่ฉันอยู่ตลอดเป็นตาเดียวกัน จากนั้นก็ได้ยินเขาพูดขึ้นมาอีกฉันเลยรีบปรามเขาออกไป
“มองหน้ากูทำไม หน้ากูเหมือนญาติฝั่งไหนของมึง ถ้ามึงยังพยายามวอแวกับเมียกู กูเล่นมึงแน่!”
“บอย เอิร์ธมันก็ยังไม่ได้ทำอะไรเลย นายเริ่มเมาแล้วหยุดกินได้แล้ว”
“มีอะไรกันหรือเปล่าลูก”
“คุณป้าสวัสดีครับ”
“อ่อ จ่ะ ว่าแต่เอิร์ธมาทำอะไรล่ะ”
“มาเยี่ยมแยมครับ”
“อ่อ ยัยแยมก็สบายดี บอยเขาดูแลอย่างดี ไม่มีอะไรต้องเป็นห่วงหรอกนะ เอานี่ ยัยแยม เอาจานข้อไก่ทอดกับลาบหมูไปให้พ่อบอยเขาหน่อยไปลูก แม่ตักมาเพิ่มให้ ใครอยากเติมก็ไปตักเลยนะลูก มีเยอะเลย กินกันให้อิ่ม”
“ค่ะแม่ ขอบคุณค่ะ”
“งั้นเราไปนั่งดูละครกันเถอะ ทางนี้ก็ให้เด็กเขาดูแลกัน เราแก่แล้ว คงจะคุยกับลูกไม่รู้เรื่อง”
“หึหึ ดีๆ ปะๆ”
ผมยกยิ้มที่มุมปากก่อนจะยักคิ้วให้ไอ้เอิร์ธมันแบบกวนๆ ถ้ามันลุกผมใส่มันแน่ แล้วคุณลุงกับคุณป้าเขาก็ชอบผมแล้วก็อยู่ฝั่งผมมาตลอด ไม่ใช่ไอ้คนต่อหน้าอย่างลับหลังอย่างแบบมัน ต่อหน้าทำเป็นคนดี ใครๆ เขามองออกหมดแหละ
“อะ ลาบหมูกับข้อไก่ทอด บอย หันกลับมา”
ฉันวางจานลงบนโต๊ะโดยที่มีเพื่อนๆ ช่วยรับ ก่อนจะใช้มือจับไปที่หน้าของคนตัวสูงให้หันกลับมา ซึ่งนายนี่ก็หันกลับมาแล้วก็ใช้มือผลักมือฉันออก อ้าว ไอ้นี่ ตอนแรกก็พยายามจะเข้าใจนะว่าเขาเคยไม่ชอบหน้าไอ้เอิร์ธ แต่ไม่ใช่จะมาพาลแบบนี้ได้นะ ฉันก็โมโหเป็นเหมือนกัน ไม่รู้ว่าวันนี้วันนี้วันอะไร มีแต่เรื่องอะไรก็ไม่รู้ แทนที่จะได้นั่งกินขนมจีนแบบฟินๆ ตอนนี้ไม่มีอารมณ์ละ ฉันเลยเดินกลับมาที่โต๊ะแล้วก็หยิบจานของตัวเองก่อนจะหันไปบอกพวกไอ้ส้ม
“ตามสบายนะมึง กูรู้สึกปวดหัวว่ะ ปวดตั้งแต่เรื่องพี่กุ๊กไก่ละ ว่าจะไปกินยาแก้ปวดแล้วนอนพักสักหน่อย พวกมึงตามสบายนะ อย่าหาว่าเสียมารยาทเลยนะ บอยมันก็ยังอยู่”
“เออๆ แกไปพักเถอะ พวกฉันเข้าใจ”
ฉันพยักหน้าให้เพื่อนก่อนจะเดินเอาจานเอามาเก็บในครัวแล้วก็เดินขึ้นห้องนอนมาเลย ตอนแรกก็คิดว่ามันจะดูไม่ดีไหม แต่ตอนนี้ฉันไม่สนใจละ ฉันไม่ชอบอะไรแบบนี้ อีกอย่่างก็โมโหผัวตัวเอง พอเข้าห้องมาฉันก็อาบน้ำเปลี่ยนมาใส่ชุดนอนสีฟ้าอ่อนแขนตุ๊กตาความยาวคลุมเขาสไตล์น่ารักๆ แล้วก็มาเปิดกล่องกระเป๋าแล้วก็ถ่ายรูป จากนั้นก็เอาน้องๆ ไปวางไว้มุมห้อง เพราะตู้กระจกที่ทำเอาไว้เก็บกระเป๋ามันเต็ม ตอนนี้ก็กองๆ แบบนี้หลายกล่องละ แต่ก็ไม่เป็นไรหรอก น้องอยู่ได้ ก่อนจะมารูดม่านทึบแสงปิดแล้วก็มาล้มตัวลงนอนเปิดดูหนัง
“งั้นกูกลับก่อนนะ”
“จ้า ไปเถอะ”
“มันมาแค่นี้เนี่ยนะ”
“มันจะมาหาแยม แยมไม่อยู่นางจะนั่งอยู่ทำไมล่ะ”
ผมมองไอ้เอิร์ธที่เดินออกไปเพราะยัยตัวแสบไม่ได้อยู่แล้วมันก็เลยกลับ ก่อนจะได้ยินเพื่อนผมมันถามขึ้นมา
“ไอ้บอย แล้วมึงไม่กลัวแยมจะงอลมึงเหรอวะ”
“เออ นั่นดิ”
“ไม่กลัวหรอก มันงอลกูอยู่แล้วแหละ กูก็งอลมันเหมือนกัน”
“มึงใจเย็นๆ ก่อนเว้ย กูว่าแยมแม่งก็น้ำท่วมปากนั่นแหละ จะให้ไล่ต่อหน้ามันก็จะดูยังไงอยู่นะเว้ย”
“เออ หยุดพูดเถอะ ยิ่งพูดกูยิ่งหมั่นไส้ไอ้สัสเอิร์ธ หน้าตาอ้อนตีน ถ้าไม่ติดว่าพ่อแม่อยู่กูเอามันละ”
“เออๆ มาๆ ชนๆ ใจมึงจะได้เย็นขึ้น”
ผมนั่งกินเหล้ากับเพื่อนนานพอสมควร จนกลุ่มพวกไอ้ส้มมันทยอยกลับ ตอนนี้ตะวันก็ตกดินละ เพื่อนผมมันเลยขอตัวกลับ แม่บ้านก็มาเคลียร์สถานที่ ส่วนผมก็เดินขึ้นมาที่ห้องนอนของยัยตัวแสบ ซึ่งตอนนี้เมียผมมันก็นอนดูหนังโดยที่ไม่ได้หันมาสนใจ ผมเลยผลักประตูแรงๆ จนเสียงมันดังไปทั่วห้อง
ปั้ง!!
“…”
ครั้งที่หนึ่ง ใช่จ่ะ ฉันไม่พูดหรอก แต่ฉันนับอยู่ในใจ หลังได้ยินเสียงปิดประตูแรงๆ ซึ่งถ้านายนี่โมโหมักจะทำอะไรแบบนี้แหละ ชอบลงกับข้าวของ ซึ่งอะไรแบบนี้ฉันไม่ชอบ แต่ตอนนี้ฉันก็ไม่อยากจะสนใจมัน เลยทำเป็นไม่สนใจการมาของไอ้บ้านี่
“จิ๊ ตะกร้าแม่งก็อยู่ไกลฉิบหาย”
ปั้ง!
อืม พอยัยตัวแสบไม่หันมาสนใจแถมยังเปิดเสียงหนังดังขึ้นกว่าเดิมจนเหมือนไปดูในโรง ผมเลยเท้าเอวมองก่อนจะกวาดสายตาไปเห็นตะกร้าหวายสำหรับเอาไว้ใส่เสื้อผ้าที่วางอยู่ตรงมุมหน้าห้องน้ำ ผมเลยถอดเสื้อแล้วก็ใช้เท้าเตะมันจนผ้าที่อยู่ในนั้นกระจายออกมา ลงกับเมียไม่ได้ก็ลงกับมันนี่แหละ
“…”
ครั้งที่สองแล้วนะ เดี๋ยวถ้ามันยังไม่หยุดวันนี้คงจะได้วางมวยกันแน่ๆ ชอบงี่เง่า แล้วถึงแม้ตอนนี้ฉันจะนอนนิ่งๆ แต่อารมณ์ข้างในพร้อมที่จะปะทุออกมาทุกเมื่อ
ปั้ง!!
ผมเดินเข้ามาในห้องน้ำก่อนจะปิดประตูลงแรงๆ จากนั้นก็มาอาบน้ำสระผมเพื่อระงับอารมณ์ แต่ถามว่าดีไหม ไม่เลยสักนิดเดียว แม่งเจอไอ้เอิร์ธวันเดียวไม่สนใจผัว ปกติยัยนี่จะต้องโวยวายออกมาละ รู้งี้กระทืบไอ้สัสนั่นก็ดีละ รอบหน้าถ้ายังเสือกมาอีกไม่เอามันไว้ทำพ่อแน่
“เดี๋ยวถ้ามันยังไม่หยุด เจอกูแน่”
ฉันมองไปที่หน้าห้องน้ำแล้วก็เห็นเสื้อผ้าที่รอซักกระจัดกระจาย ตระกร้าก็กลิ้งมาอยู่อีกมุมหนึ่งของห้อง เดี๋ยวถ้ามันออกมาแล้วไม่หยุดเดี๋ยวเจอกัน
- ผู้เขียน
