มณีญาอาบน้ำชำระร่างกาย พยายามขัดถูร่องรอยที่เขาฝากรักเอาไว้ให้ลบเลือน แต่ยิ่งถูมันกลับยิ่งเหมือนตราตรึงเด่นชัดจนเนื้อตัวบอบบางแดงเถือกไปหมด ความอัดอั้นกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นทำให้เธอร้องไห้โฮลั่นห้องน้ำ อีกทั้งยังโมโหให้ตัวเองที่ทำตัวก๋ากั่นกล้าไปท้าดวลเหล้ากับเขา จนเกิดเรื่องที่ไม่คาดคิดและเป็นความผิดพลาดอย่างมหันต์ขึ้นในที่สุด เธออยากจะเอาหัวโขกผนังห้องน้ำให้ตายนัก
“จะได้มีลูกหัวปีท้ายปีงั้นเหรอ ฝันไปเถอะ…คนเลวเอ๊ย!” ทวนประโยคที่เขาพูดกับตนเมื่อสักครู่เสียงขุ่น คิดแล้วก็อยากจะชกเจ้าของวาจากวนประสาทให้หน้าหงายนัก
หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จมาร์เวลก็เดินมาหามณีญาที่ห้องของเธอ แต่เมื่อเปิดประตูเข้าไปกลับไม่พบแม้เงาของเมียตัวน้อย ถามผู้เป็นพ่อถึงได้รู้ว่าแม่จอมดื้อไม่อยู่บ้านซะแล้ว
“ว่าไง เมียฉันให้พวกแกพาไปไหน” เจ้าของใบหน้าบึ้งตึงกรอกเสียงแข็งลงไปในสายโทรศัพท์ เผลอแป๊บเดียวเธอก็ให้บอดี้กา
