มณีญารู้สึกตัวในตอนสายของอีกวันพร้อมกับอาการปวดเมื่อยไปทั้งสรรพางค์กาย โดยเฉพาะจุดซ่อนเร้นกลางกายสาว สาวน้อยย่นจมูกใส่เจ้าของอ้อมแขนที่สวมกอดเธอไว้แน่นประหนึ่งกลัวจะหนีหาย จากนั้นก็ค่อยๆ แกะพันธนาการแกร่งออก ทว่ามันกลับรัดแน่นยิ่งขึ้นอย่างจงใจ ทำให้เธอรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังแกล้งหลับอยู่
“นี่ปล่อยนะ”
“ฮื้อ…จะไปไหนหือคนดี” ชายหนุ่มเอ่ยอู้อี้ชิดซอกคอขาวระหง ตามด้วยกดจูบหนักๆ ก่อนจะรวบร่างอรชรให้ลุกขึ้นนั่งซ้อนบนตัก แล้วตระกองกอดอยู่ไม่ห่าง
การนั่งแนบชิดกันโดยไม่มีเสื้อผ้าติดกายแบบนี้ทำให้มณีญาตัวร้อนผ่าว ใบหน้าหวานใสแทบไหม้ และคิดได้ว่าจะต้องไปให้ไกลจากไอ้คนหน้าทนเดี๋ยวนี้ ก่อนที่เธอจะถูกจับกิน
“ปล่อย” เสียงแข็งๆ เอ่ยขึ้น ขณะพยายามขืนกายออกจากวงแขนกำยำซึ่งร้อยรัดเอวคอดกิ่ว แต่แทนที่จะทำตามเขากลับกระชับอ้อมแขนให้แน่นเข้า
“เอากันจนข้ามวันข้ามคืนยังไม่เลิกพยศอีกเหรอฮึแม่ตัวดี” มาร์เวลเย
