คฤหาสน์ดิมิเทียส ประเทศฝรั่งเศส
รถแท็กซี่ที่มณีญาจ้างมาจากสนามบินหยุดลงที่ป้อมหน่วยรักษาความปลอดภัยหน้าคฤหาสน์หลังงาม แล้วบอดี้การ์ดร่างยักษ์ก็ทำการตรวจเช็กรถทั้งคันอยู่พักใหญ่ ก่อนจะปล่อยให้เข้าไปภายในได้ แท็กซี่วิ่งเข้ามาตามถนนทอดยาวสู่คฤหาสน์หลังงาม แล้วมาหยุดลงที่มุขหน้าบ้าน ซึ่งตอนนี้บุปผชาติกำลังยืนยิ้มแป้นรออยู่ เมื่อมณีญาก้าวขาลงมายืนเต็มความสูงบุปผชาติก็โผเข้าไปกอดเพื่อนรักด้วยความคิดถึงทันที
“แม่มณี หวัดดีจ้ะ คิดถึงจังเลย” บุปผชาติกอดร่างของมณีญาไว้แน่น ก่อนจะทักทายเสียงใสแจ๋ว
“เราก็คิดถึงเธอเหมือนกัน” มณีญาบอกเพื่อนรักด้วยรอยยิ้ม
“ไม่เจอกันนานสวยขึ้นนะยะ เอ๊ะ…หรือเป็นเพราะความรัก” มณีญาดันตัวเพื่อนรักออกนิดหน่อย หรี่ตามองตั้งแต่หัวจรดเท้าของยัยเฉิ่ม แล้วเอ่ยแซวด้วยท่าทางทะเล้น
“บ้า…แม่มณี พูดอะไรก็ไม่รู้” บุปผชาติแก้เก้อโดยการฟาดเข้าที่แขนเรียวของคนชอบล้อเบาๆ พลางอุบอิบต
