“คงไม่จำเป็นมั้งที่ฉันจะต้องบอกคุณ รู้เอาไว้แค่ว่าหากไม่จำเป็นฉันคงไม่มาขออาศัยในที่ของคุณหรอก” เห็นเขาซักไซ้ไล่เลียงต่อ คนไม่อยากลำเลิกเรื่องราวให้ว้าวุ่นใจก็บอกปัด ทำเหมือนรำคาญเขาเสียเต็มประดา
“หากไม่โดนน้องชายขอร้อง ฉันก็คงไม่ยอมให้เธอย่างกรายข้ามาที่นี่แน่ เพราะที่นี่เป็นที่ส่วนตัว คนนอกอย่างเธอไม่มีสิทธิ์” มาร์เวลพูดออกไปเพราะความโกรธ แต่มันกลับกระทบใจคนฟังเข้าอย่างจัง จนเธอรู้สึกตื้อขึ้นมาอย่างกะทันหันทั้งที่ยังทานข้าวไม่หมดจาน จากตอนแรกหิวจัดมาบัดนี้มันกลับพานกลืนไม่ลง คำพูดไม่กี่คำของเขาทำให้คนไกลบ้านพลัดถิ่นเกิดความน้อยใจได้อย่างไม่น่าเชื่อ
“งั้นฉันคงต้องขอบคุณคุณมากเลยนะคะที่กรุณา ฉันขอตัวก่อน พอดีว่าอิ่มแล้ว” เธอประชดด้วยความน้อยใจ ไม่รอให้เขาอนุญาต พูดจบร่างบางก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ แล้วสาวเท้าออกจากโต๊ะอาหารทันที
คืนนี้ไม่รู้ทำไมมาเฟียผู้ยิ่งใหญ่ของฝรั่งเศสเช่นมาร์เวล ดิมิ
