#เดย์เจ้าเอย 17
ทำรายงานไม่เสร็จก็ต้องรีบไปเข้าเชียร์รับน้องจากนั้นก็พุ่งไปซ้อมแบดมินตันต่อ ดีหน่อยที่มีพี่ที่ชมรมแบดมินตันคอยช่วยและพี่เขายังเป็นรุ่นพี่ในคณะอีกด้วยเลยขอให้ออกมาซ้อมก่อน รวมถึงนักกีฬาคนอื่น ๆ ที่ลงชื่อไว้ เป็นปีหนึ่งที่ทรหดมากเหมือนกันนะ
“พี่จะเป็นคู่ซ้อมให้ก่อนนะ” พี่วายุ รุ่นพี่ปีสองที่อาสาเข้ามาช่วยซ้อมบอกมาแบบนั้น ฉันเองก็ไม่คิดว่ามันจะเสียหายอะไรเลยตอบตกลงและเริ่มซ้อมกัน เกือบสองชั่วโมงที่เราซ้อมกันอย่างหนักพี่วายุถึงยอมปล่อยให้กลับบ้านได้
“พรุ่งนี้อาจจะพาซ้อมหนักขึ้นนะ” พี่วายุยื่นขวดน้ำให้
“ขอบคุณค่ะ” ฉันรับมาเพื่อไม่ให้เป็นการเสียมารยาทก่อนจะเอ่ยขอตัวกลับแต่ใครจะไปคิดล่ะว่าพี่วายุจะดึงมือไว้แบบนั้น
“ไปกินข้าวกันไหม” คนตรงหน้าเอ่ยชวน แต่ไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกไม่ชอบเลยเวลาที่คนอื่นมาแตะตัวมันไม่เหมือนสัมผัสจากพี่เดย์
“เอ่อ ขอโทษนะคะไม่สะดวกค่ะ แล้วก็ช่วยปล่อยมือด้
