#เดย์เจ้าเอย 14
“ไม่ให้ไปส่งจริง ๆ เหรอ?” ฉันเอ่ยถามเพื่อนเมื่อเรากินข้าวเสร็จและกำลังจะแยกกันกลับ ทั้งสองไม่ยอมให้ไปส่งบอกว่าจะนั่งรถไฟฟ้ากลับเองฉันเองก็รบเร้าไปเพราะเป็นห่วงเพื่อนแต่ทั้งสองก็ยังคงยืนยันที่จะกลับเองฉันเลยจำต้องโบกมือลาเพื่อนไป
“เขานัดกี่โมง”
“บ่ายสามค่ะ”
“ไปพักที่ห้องก่อนเดี๋ยวออกมาส่งเอาชุดมาด้วยใช่ไหม”
“ค่ะ”
“งั้นเรากลับกันก่อน” พี่เดย์เดินจับมือฉันแล้วพาเดินกลับไปขึ้นรถจากห้างสรรพสินค้าไปที่คอนโดพี่เดย์ไม่ได้ไกลมากแต่อาจจะช้าหน่อยเพราะรถติด เราถึงคอนโดพี่เดย์เกือบ ๆ บ่ายโมงแน่นอนว่ามาถึงฉันพุ่งเข้าไปอาบน้ำทันทีและออกมานอนไม่สนใจเจ้าของห้องที่เดินตามหลังมาเลยสักนิด
เมื่อเห็นฉันปีนขึ้นไปนอนบนเตียงนอน พี่เดย์ก็เข้ามาเปิดแอร์ให้ก่อนจะเดินออกไปข้างนอก ฉันหลับไปทันทีหลังจากพี่เดย์ออกไปไม่นานตื่นอีกทีก็บ่ายสองนิด ๆ พร้อมกับข้อความในโทรศัพท์ที่แจ้งจากพี่ ๆ ว่าซ้อมแบด
