“ทำไมป๋าทำหน้าเศร้าจังคะ?” จากที่ยิ้มให้ก็ทำหน้าเศร้ามากแม้กระทั่งแววตาที่มองเธอยังดูเศร้าเลย
“ยัยหนูป๋า…” เขาพูดไม่ออกจริงๆแต่สักวันยัยหนูต้องรู้แน่นอน เขาดึงยัยหนูเข้ามากอดแน่นขอโทษในใจด้วยความรู้สึกผิดที่ไม่ได้บอกความจริงออกไป
“ไม่เป็นไรนะหนูอยู่ตรงนี้กับป๋า” เธอลูบแผนหลังเขาเบาๆให้กำลังใจแล้วเขาก็กอดเธออีกแล้ว!
อย่างน้อยก็ยังไม่เสียใครเพิ่มไปจากเหตุการณ์ในครั้งนั้น เขากอดยัยหนูอยู่ไม่นานก็อุ้มกระเตงมาปล่อยในที่ไม่ลึกให้ยัยหนูว่ายน้ำแบบเด็กน้อยเล่นส่วนเขาก็ว่ายน้ำวนใกล้ๆแต่เผลอเป็นกอดตลอดนะ
“ป๋ากล้ามใหญ่จังเลย” เธอแทบจะเมากล้ามแล้วนะเนี่ย
“ไว้อุ้มหนูไง” อุ้มไปทำอะไรๆที่กระชับความสัมพันธิ์มากขึ้น
“อุ้มทำไมอะ หนูขี่หลังป๋าดีกว่า”
“ขี่คอเลยเดี๋ยวพาไปตรงนู้นถ่ายรูปกัน” เขาต้องการทำให้ซูซี่ถอดใจด้วยถึงต้องลงทุนทำขนาดนี้แต่ก็ถือว่าได้กำไรนะเพราะยัยหนูน่าจะชอบใจ
“ไม่เอาหรอก! หนูไปเล่
