วันพุธ
รชากับสุดที่รักกลับมาถึงกรุงเทพฯ ก็เกือบหกโมงเย็นแล้ว เขาสั่งให้ลูกน้องคนสนิทมารับก่อนที่จะไปส่งสุดที่รักที่คอนโด
"ขอบคุณที่พาที่รักไปเที่ยวนะคะพี่หมอ"
สุดที่รักพูดขึ้นเมื่อรถเก๋งคันใหญ่มาจอดหน้าคอนโดของเธอ
"ไม่เป็นไรครับ ไว้คราวหน้าผมมีวันหยุดแล้วไปกันอีกนะครับ ผมชักจะติดใจแล้วสิ"
รชาพูดพลางยื่นใบหน้าของเขามาใกล้จนแทบจะชิดใบหน้าเธออยู่แล้ว จนคนตัวเล็กต้องรีบเบี่ยงตัวหลบ
"อย่าทำแบบนี้สิคะพี่หมอ อายพี่เขาค่ะ"
สุดที่รักเอ่ยห้ามก่อนที่ใบหน้าของเขาจะเข้ามาชิดกว่านี้
"อายพี่ไหนครับ"
รชาถามออกไป ก็ทั้งรถมีแค่เขาและเธอ กับลูกน้องเขาแค่นั้น
"ก็อายพี่คนขับรถยังไงคะ"
เธอพูดพลางหันหน้าไปมองทางคนขับรถคนสนิทของรชา
"อ้อ ไอ้ทิม ถ้างั้นไม่ต้องอายนะครับ แล้วก็ไม่ต้องเรียกมันว่าพี่ด้วย เรียกผมได้คนเดียว"
คำพูดที่แสดงความเป็นเจ้าของอย่างชัดเจนทำเอาลูกน้องที่ประจำอยู่ที่นั่งคนขับหลุดหัวเร
