หลังจากจัดการชุดเจ้าปัญหาของสุดที่รักเรียบร้อยผมก็จูงมือเธอเดินมาขึ้นรถที่จอดไว้หน้าคอนโด ความรู้สึกที่พูดกับเธอที่หน้ากระจกนั้น บอกตามตรงว่ามันเป็นความรู้สึกจริง ๆ ของผม ผมไม่ชอบใจชุดที่เธอใส่เท่าไหร่นัก ก็มันเว้าจนเห็นแผ่นหลังเนียนขนาดนั้น อย่างน้อยวันนี้เธอก็ไปในฐานะผู้หญิงของผม การที่ผมจะหวงเธอก็คงไม่ผิด ใครมันจะอยากให้ผู้ชายคนอื่นมามองผู้หญิงของตัวเองด้วยสายตาแทะโลมกันล่ะ
"วันนี้ที่รักสวยมากเลยนะครับ"
ผมพูดออกไปตามความรู้สึกและสิ่งที่ผมเห็นตรงหน้า ผมสีดำลอนคลื่นที่ปล่อยธรรมชาติ กับชุดสีกรมท่าปักเลื่อม มันส่งให้ผิวขาว ๆ ของเธอโดดเด่นที่สุด จนผมเองอดที่จะมองไม่ได้
"แล้ววันอื่นที่รักไม่สวยเหรอคะพี่หมอ"
ใครกันนะสอนให้เธอต่อปากต่อคำแบบนี้
"สวยสิครับ ที่รักสวยทุกวัน เพียงแต่วันนี้ดูสวยเป็นพิเศษ สวยจนผมจะอดใจไม่ไหวอยู่แล้ว"
ผมพูดพลางส่งสายตาไปมองคนที่นั่งอยู่ตำแหน่งข้างคนขับเป็นระยะ
