พสุธา ล่ารัก(มีนา&มาร์ติน)

บทที่ 8 รู้สึกดีทุกครั้งที่เจอ

"เอาของหวานมั้ยครับ" มาร์ตินถามมีนา

"ไม่ไหวแล้วค่ะ ตัวจะแตกแล้ว" มีนาตอบพี่แล้วคลำที่พุงตัวเอง มาร์ตินขำท่าทางของน้อง

"งั้นพี่คิดเงินแล้วนะครับ" มาร์ตินบอกน้อง มีนาพยักหน้า

เมื่อชำระเงินเสร็จแล้ว มาร์ตินกับมีนา ก็เดินถ่ายรูปตรงบริเวรโซนที่ร้านอาหารทำไว้ให้ถ่าย

สักพักมีสายเรียกเข้ามาที่โทรศัพท์ของมาร์ติน

"พี่ขอตัวไปรับโทรศัพท์ก่อนนะครับ" มาร์ตินบออกน้องแล้วเดินเลี่ยงไป

"ครับ" มาร์ตินกดรับสาย

"พี่มาร์ติน น้องปรางหิวพี่มาร์ตินแล้วนะคะ ไม่เจอกันนานเกินไปแล้วน๊า" ปลายสายคือสาวคู่ขาที่ร่วมทำเรื่องอย่างว่ากันบ่อยๆ

"หึ หึ งั้นเหรอครับ" มาร์ตินถามปลายสาย

"ก็ใช่นะสิคะ"

"งั้นเจอกันคืนนี้เลยเป็นไง " มาร์ตินถามปลายสาย

"ที่เดิมนะคะ น้องปรางจะรอ" ปลายสายตอบมาด้วยความดีใจ

"ครับ" มาร์ตินตอบเพียงเท่านั้น แล้ววางสาย เดินไปหามีนา

"รอนานมั้ยครับ"มาร์ตินถามมีนา

"ไม่นะคะ พี่คุยธุระเสร็จแล้วเหรอคะ" มีนาถามพี่คืนบ้าง

"ออ ครับพอดีคนรู้จักโทรมาขอความช่วยเหลือนิดหน่อยครับ"มาร์ตินตอบเสียงเรียบ มีนาพยักหน้าให้พี่ เพราะเธอก็ไม่ได้อยากรู้อะไรอยู่แล้ว

"น้องอยากกลับหรือยังครับ อยากไปไหนต่อมั้ย" มาร์ตินถามมีนาอย่างเอาใจ

"กลับเลยดีกว่าค่ะ จะมืดแล้ว"มีนาบอกมาร์ตินแล้วยิ้มหวานส่งให้

"โอเคครับ ป่ะ" มาร์ตินจับมือน้องเดินไปที่รถ

ระหว่างทางกลับ มาร์ตินชวนมีนาคุยเรื่อยๆเพื่อละลายพฤติกรรมน้อง เขาอยากสนิทกับน้องมากไปกว่านี้

"น้องมีนา คิดยังไงกับคนที่อยู่ด้วยกันก่อนแต่งเหรอครับ" มาร์ตินยิงคำถาม มีนาก็อึ้งๆเหมือนกัน แต่เธอก็เลือกที่จะตอบพี่

"อืม ส่วนตัวมีนาเองคิดว่า มันเป็นสิทธิของคู่และบุคคลนั้นๆ มันก็มีทั้งข้อดีและข้อเสียนะคะ" มีนาตอบพี่

"ยังไงเหรอครับ" มาร์ตินถามน้อง อย่างสนใจในความคิดน้อง

"ก็ หากทดลองใช้ชีวิตร่วมกัน เราก็มีโอกาสพัฒนาปรับตัวเข้าหากัน แต่มันก็ขัดกับวัฒนธรรมที่เรามี แต่หากทั้งสองครอบครัวโอเค มีนามองว่าคนอื่นก็ไม่มีสิทธิที่จะพูดอะไร

ส่วนความสัมพันธ์นั้นหากยืดยาวไปจนครองคู่สืบลูกสืบหลาน ก็คงจะดีไม่น้อย คงเป็นความสัมพันธ์ที่แนบแน่นและอยู่กันอย่างเข้าใจ เพราะศึกษากันมาดีพอแล้ว แต่หาก มันเป็นความสัมพันธ์ที่ไปกันต่อไม่ได้ ก็คงจะเนื่อยไม่น้อย หากต้องเริ่มต้นใหม่ไปเรื่อยๆ แต่ในข้อเสียยังมีข้อดีอยู่ เพราะรู้เร็วว่ามันไม่ใช่ ก็จบกันไปไว้ๆ มันก็ดีที่สุด"

มีนาตอบกับพีในสิ่งที่เธอคิดและรู้สึก มาร์ตินชอบในคำตอบน้อง เขารู้สึกว่ามีนาไม่ได้มีดีแค่สวย แต่เธอคือผู้หญิงฉลาด และเรียนรู้สถานการณ์เอาใจใส่ในทุกๆสิ่ง

มาร์ตินมีความรู้สึกดีๆ กับมีนาเพิ่มขึ้นทุกครั้งที่พบกัน

"อืม แล้วพี่มาร์ตินละคะ คิดเห็นอย่างไงกับเรื่องพวกนี้บ้าง" มีนาถามกลับมาร์ติน

"พี่นะเหรอครับ พี่มองว่ามันดีมากนะครับที่เราได้อยู่กับคนที่เรารักและเจอหน้ากันทุกวัน จริงๆผู้ชายก็อยากมีความสัมพันธ์ที่ยืนยาวเหมือนกันแหละครับ แต่มันก็นั่นแหละ อยู่ที่ว่าใครจะโชคดีเจอคนที่เข้าใจและอยู่ด้วยกันไปตลอด" มาร์ตินตอบน้องออกไปตามที่เขาเองคิด เขาก็อยากหาคนที่ใช่แล้วหยุดทุกอย่างที่เธอคนนั้นเหมือนกัน

มีนามองหน้าพี่แล้วก็ยิ้มออกมา

"มีอะไรหรือเปล่าครับ"มาร์ตินถามน้องเมื่อทันเห็นน้องมองตัวเอง

"เปล่าค่ะ แค่รู้สึกว่าพี่มาร์ติน ก็มีหลากหลายมุม หลากหลายมิติดี เหมือนกัน " มีนาตอบพี่แค่นั้น

"แล้วมันดีไม่ดีครับ" มาร์ตินถามน้องอย่างอยากรู้

"ดีค่ะ ดี" มีนาตอบ

"มันดีจริงๆใช่มั้ย" มาร์ตินยังคงถาม มีนาพยักหน้าให้พี่

รถเลี้ยวเข้ามาจอดที่หอพักของมีนาพอดี

"ขอบคุณนะคะที่พาไปกินของอร่อยๆ"มีนาบอกพร้อมยกมือไหว้พี่

"ครับเดี๋ยวพี่กลับแล้วนะ "

"ขับรถดีๆนะคะ บ๊ายบาย" มีนาโบกมือลาพี่แล้วเดินขึ้นหอพัก

"ชะนีไปแรดไหนมายะ" คิมมี่แซวเพื่อน

"ไปกินข้าวกับผู้ชาย"มีนาตอบคิมมี่ขำๆ

"อร้ายย ชะนี ไปๆๆ อาบน้ำเข้านอน"คิมมีบอกเพื่อนอย่างเป็นห่วง

มีนาเดินมาอาบน้ำแต่ตัว แล้วนั่งดูรูปที่พี่มาร์ตินส่งให้

ก๊อกกกก

มีนาเดินมาเปิดประตู

มีนาและคิมมี่เปิดประตูออกมาพร้อมกัน

"อ่าวยัยฟ้าไปไหนมา"มีนาถามเพื่อน

"ไปเยาวราชมา พี่คิรินซื้อมาฝากพวกแก"

ว่าแล้วก็เอาถุงขนมปังนึงจากคิรินส่งให้เพื่อน

"ว้ายยย รู้สึกสวยเลยอะ ผู้ชายซื้อของมาฝาก

ขอบคุณนะคะพี่คิรินสุดหล่อ ถ้าเบื่อห้องยัยฟ้า

ก็มาเคาะห้องคิมมี่ได้นะคะ คิมมี่ยินดีพลีกายถวายตัวค่ะ"ทุกคนหัวเราะกับคำพูดของคิมมี่

"ขอบคุณมากๆนะคะพี่คิริน" มีนากล่าวขอบคุณแฟนเพื่อน

ทุกคนแยกย้ายกันเข้าห้อง

มีนาเอาขนมปังแช่ตู้เย็นเพราะเธออิ่มมากในวันนี้

มีนากำลังจะล้มตัวลงนอน โทรศัพท์ของเธอก็มีสายเรียกเข้า

มีนามองปลายสายเป็นมาร์ติน เธอจึงกดรับ

"ทำอะไรอยู่ครับ"ยังไม่ทันที่มีนาจะได้พูด มาร์ตินพูดมาก่อน

"เพิ่งเอาขนมที่ยัยฟ้าซื้อมาฝากเก็บค่ะ"มีนาตอบพี่

"พี่คิรินถึงคอนโดแล้วเหรอคะ" มีนาถามพี่บ้าง

"ครับ พี่โทรมารายงานน้อง ว่าพี่จะนอนแล้ว" มาร์ติน ตอบน้องทั้งที่ควาจริงแต่งตัวเต็มยศกำลังจะออกไปหาน้องปราง

"มีนาก็กำลังจะนอนเหมือนกันเลยคะ" มีนาตอบพี่ตามความจริง

"งั้นฝันดีนะครับ พรุ้งนี้เจอกัน" มาร์ตินบอกน้อง

"ค่ะ" มีนารับคำแล้ววางสาย

ต่างคนต่างยิ้มให้โทรศัพท์ที่เพิ่งวาง

มีนาล้มตัวลงนอน ส่วนมาร์ตินออกไปเฉือดเหยื่อแห่งกามมอารมณ์