Chapter 16

1438 คำ

ผมอุ้มเมลโล่ออกมาจากห้องเก็บของหลังจากเราสองคนแตกในใส่กันเรียบร้อย แอ๊ดดดดดดดดด ผมเปิดประตูออกมาสภาพคือผมอุ้มเมลโล่ในท่าเจ้าสาว ส่วนเมลโล่นั้นกอดคอผมแน่นแล้วหลับไปเรียบร้อย "หืมมมม กูดูสภาพแล้วน่าจะเคลียร์กันถึงพริกถึงขิงเลยไอ้สัส กูไม่น่าเป็นห่วง" ไอ้กอไผ่บ่นขึ้นมาก่อนจะหันไปกอดเอวเมียมันไปนั่งที่เดิม "กูก็ว่างั้น มิน่าหละเข้าไปนานเชียว แม่งกูนึกว่ามันจะตบเมลโล่" ไอ้คีย์เบ้ปากใส่ผมแล้วหันไปดื่มเหล้าต่อไม่สนใจผมอีก ส่วนไอ้ติวเตอร์นั้น ทำเพียงแค่ยกยิ้มมุมปาก ส่วนเยลลี่ก็นั่งอยู่กับพวกเพื่อนผมนั้นแหละ เธอมองมาทางผมกับเมลโล่ด้วยสายตาที่บอกไม่ถูก "เอ่อ คือเยลลี่อยากคุยกับพายุ" "ไม่มีอะไรจะคุย ไม่ว่างติวเตอร์มึงเคลียร์ที่นั่งให้กูทีเมียกูหลับไปล่ะ" ผมเอ่ยออกไปเสียงเรียบก่อนจะพาเมลโล่ไปนั่งพิงตรงโซฟา ความสามารถพิเศษโดยเฉพาะเลยนะนั้นหลับทั้งๆเพลงเสียงดังขนาดนั้นสงสัยจะหมดแรงจริงๆ "พา

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม