ฉันเดิมตามแม่ของพายุออกมาอย่างงงๆ เขาก็พยักหน้ายิ้มๆให้ฉันยอมไป แม่เขาน่ารักดีเนาะไม่ถือตัว ไม่ทำเหมือนรังเกียจฉันด้วยใจดีสุดๆ และที่ชอบที่สุดคือแม่เขาเรียกฉันว่าลูกสะใภ้ด้วย เขิน
"หนูเมลโล่ลูก หนูฝึกงานเสร็จแล้วแต่งงานกับตาพายุเลยมั้ย พ่อแม่หนูอยู่ที่ไหนเหรอ"
ฉันอ้าปากค้างทันทีที่ได้ยินอะไรแบบนั้น ฉันรับมือไม่ไหวนะเจอแบบนี้อ่ะ แต่งมันก็อยากแต่งหรอกแต่อิตาพายุนั้นบอกรักฉันสักครั้งยังไม่เคยเลย แล้วจะมาพูดเรื่องแต่งงานนั้นลืมไปได้เลย
"แหะๆ พ่อแม่หนูกับหนูไม่ได้อยู่ด้วยกันค่ะ คือพ่อกับแม่หนู"
"คุณไลลาเอารถตู้ไปมั้ย"
คุณแม่ของพายุหันหลังกลับไปก่อนจะพยักหน้าเบาๆแล้วลากฉันขึ้นรถไป แถมไม่ยอมให้ฉันนั่งกับพายุอีกด้วยพายุทำหน้าเซ็งเล็กน้อยแต่ก็คงไม่อยากขัดใจแม่ก็เลยยอมไปนั่งข้างหลังกับพ่อเขาแทน
"หนูเมลโล่หนูฝึกงานแค่จันทร์ถึงศุกร์พอนะลูกส่วนเสาร์อาทิตย์มาอยู่กับแม่ที่บ้านนะ"
ฉันหันไปมองหน้า
