“คุณจะอาบน้ำก่อนไหมคะ”
“อาบน้ำให้ฉันหน่อยสิแก้ม” ปัณณิกาพยักหน้ารับคำ รอยลิปสติกบนปกเสื้อและกลิ่นน้ำหอมของผู้หญิงบอกชัดว่าเขาผ่านการปลุกปั่นมาอย่างหนักและคงอยากให้เธอดูแลตลอดคืน
อาจจะยาวนานจนถึงเช้า...
มือเรียวเริ่มถอดเสื้อเขาอย่างอาย ๆ ทว่าความเชื่องช้าไม่ทันใจทำให้คนที่ตัวใหญ่กว่าบดจูบลงบนริมฝีปากนุ่ม พลางกำจัดเสื้อผ้าทุกชิ้นที่ขวางกั้น ธัญญ์ใช้ความได้เปรียบทางกายกึ่งผลักกึ่งดันร่างบางจนกระทั่งถึงห้องน้ำ
สองร่างเปลือยอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ทำให้ปัณณิกาต้องรีบหันหลัง ซ่อนตัวเองจากเงาสะท้อนตรงหน้า หลบให้พ้นจากความอาย
“แก้ม เธอรู้ไหมว่าฉันชอบตรงนี้ของเธอมาก” ธัญญ์บีบเคล้นบั้นท้ายก่อนจะฟาดมือลงเบา ๆ ทำให้เจ้าตัวขยับหนีเข้าไปหลบใต้ฝักบัวแบบเพดาน ปล่อยให้สายน้ำไหลผ่านดวงหน้า ปิดบังความรู้สึกชอกช้ำของตัวเอง
“คุณธัญญ์คะ แก้มไม่รู้จะเริ่มอาบน้ำให้คุณยังไง คุณธัญญ์สอนแก้มได้ไหมคะ”
“นี่แหละท
