คนที่ตั้งใจกลับบ้านก่อนเวลาถึงกับขมวดคิ้วจนแทบจะชนกัน เขาฟุ้งซ่านจนตาฝาด เห็นผู้หญิงที่ลูกสาวกำลังกอด กลายเป็นสาวหวานอย่างปัณณิกาไปชั่วขณะ แต่พอคิดดูให้ดี สองคนนั้นคงไม่มีทางรู้จักกันแน่ ๆ
“นั่นใครน่ะนายสน”
“คุณครูของน้องนาราครับ” คำตอบสั้น ๆ ของคนขับรถทำให้ธัญญ์สรุปเอาเองว่าเขาแค่เหนื่อยจนตาลาย ยิ่งช่วงนี้ไม่ได้แวะไปพักผ่อนระบายอารมณ์ เขาก็ยิ่งเครียดจัดจนเผลอตวาดคนที่ทำงานไม่ได้ดั่งใจไปตั้งหลายคน
“คุณพ่อกลับมาพอดีเลยค่ะ เสียดายไม่ทันคุณครูคนสวยของนารา ว่าจะแนะนำให้รู้จักกันสักหน่อย”
“เดี๋ยวนี้นาราไม่หวงพ่อแล้วเหรอ” ธัญญ์หัวเราะเบา ๆ ให้กับความกระตือรือร้นของลูกสาว
“หวงสิคะ แต่ถ้าผู้หญิงคนนั้นคือคุณครูของนารา นาราก็จะหวงคุณพ่อน้อยลงสักแปดสิบเปอร์เซ็นต์”
“แล้วอีกยี่สิบเปอร์เซ็นต์นั่นจะเหลือไว้ทำไม”
“เอาไว้พอเป็นพิธีค่ะ เดี๋ยวคุณพ่อจะว่านาราชอบคุณครูมากกว่าคุณพ่อ แล้วจะมาน้อยใจกันอีก”
