"กูพูดเพราะเห็นว่าพวกมึงน่าจะโดนยัยนี่หลอก" ฟรานยังคงไม่ยอมหยุดเอาแต่ชี้หน้าฉันทำตัววางอำนาจอยู่แบบนั้น
"มึงไม่อยากอยู่แล้วสินะ" ไคโรจะเดินเข้าไปปล่อยหมัดใส่ฟรานอีกรอบฉันเลยเข้าไปรั้งข้อมือของเขาเอาไว้ก่อนที่เรื่องจะเลยเถิดไปกันใหญ่
"ไคโรไม่ใช่ที่นี่" ฉันส่ายหัวเบาๆเมื่อมองไปรอบๆก็เห็นว่ามีสายตาหลายคู่กำลังจับจ้องมองมาที่ฉันอยู่
อาการที่เคยหายไปนานเริ่มกลับมาอีกครั้ง มือไม้เริ่มสั่นเทาอย่างควบคุมไม่ได้ลมหายใจเริ่มขาดห้วงใจเต้นแรงไม่เป็นส่ำเพียงแค่ถูกสายตาจ้องมองมาก็เท่านั้น
"ไม่ต้องกลัว" ไคโรใช้มือหนาอีกข้างวางทับลงบนมือของฉันเบาๆแล้วก้มลงมองฉันที่กำลังเงยหน้าสบตากับเขาอยู่
"มันไม่คุ้มถ้านายจะมามีเรื่องเพราะฉัน"
"เรื่องของเธอก็คือเรื่องของเราโรซิน ไม่ว่าหมากี่ตัวที่กำลังเห่าฉันจะไม่เอาตะกร้อครอบปากมันแน่แต่จะเย็บปากของมันแทน" ลีวายที่เดินมาลูบศีรษะของฉันมองหน้าฟรานด้วยแววตาน่ากลัว
"
