แกร๊ก!
ประตูห้องน้ำภายในห้องส่วนในบ้านของฉันถูกเปิดออกหลังจากที่ฉันอาบน้ำเสร็จแล้วเรียบร้อย
"ว๊ายแม่!" เสียงอุทานดังออกมาด้วยความตกใจเมื่อจู่ๆร่างสูงของไซรัสกำลังยืนพิงกรอบกระตูแล้วมองมาด้วยสายตาเย็นชา
คนตัวโตสืบเท้าเข้ามาหาโดยไม่พูดอะไรออกมาสักคำ การกระทำที่ดูยังไงก็ไม่เป็นมิตรของเขาทำฉันถอยหลังหนีอัตโนมัติ
แปะ!
ฝ่ามือหนาแปะลงบนหน้าผากฉันอย่างไม่แรงนัก ดวงตาสีดำอมเทาที่ดูเย็นชาสบตามองเข้ามานัยน์ตาของฉันก่อนที่น้ำเสียงเรียบเฉยของเขาจะเอ่ยถามขึ้น
"ดีขึ้นยัง" แม้จะถามอย่างห้วนๆแต่อย่างน้อยๆเขาก้ยังมีสำนึกอยู่ถึงได้มาถามไถ่อาการของเจ้าของบ้าน
"อืม ดีขึ้นแล้ว"
"ก็ดี จะได้ไม่เป็นภาระ" เพียงแค่นั้นคนตัวโตก็หมุนตัวกลับไปยังทางเดิมในทันที ทว่าไม่วายที่เขาจะเอี้ยวตัวกลับมาแล้วจ้องมองฉันด้วยนัยน์ตาเบื่อหน่ายอีกครั้งแล้วหันหน้ากลับไปพร้อมกับก้าวเท้าออกไปจากห้องฉันทันที
ประสาท...
"โรซินเธอห
