มือหนาโอบเอวบางมาแนบชิด แล้วเดินกลับที่พักด้วยกัน ใบหน้าหล่อเหลา ยิ้มกว้าง เมื่อเห็นคนข้างๆ ดูกังวล
“เสี่ยขา คงไม่เป็นไรใช่ไหมคะ ที่ปล่อยให้พ่อกับแม่ขา ทานข้าวด้วยกันแบบนั้น คงไม่เกิดเดดแอร์ ต่างคนต่างทานใช่ไหมคะ “ เธอกลัวว่า พ่อแม่จะไม่ทะเลาะกัน เพราะอยู่ต่อหน้าเธอ แต่อาจจะกลับไปตีกัน ที่บ้านพัก
“กลับไปไหม “
“ไม่เอาค่ะ “ เด็กยังสับสนในตัวเอง
เสี่ยจับบ่า สองข้างเอาไว้ มองหน้าเด็กที่กำลังทำหน้ายุ่งเหยิง มากกว่า ตอนแรก
“เด็ก ปล่อยให้ผู้ใหญ่เค้าเคลียร์กันเองเถอะ พ่อของเด็ก อายุมากแล้ว มีวุฒิภาวะมากพอ ที่จะคุย จะเจรจา อาจจะต้องใช้เวลาง้อมากหน่อย แต่เชื่อเสี่ยไหม อีกไม่นาน เราสองคน ต้องช่วย พ่อแม่ของเด็ก เลือกเฟอร์นิเจอร์เข้าบ้าน แน่นอน “
เธอยิ้มออกมา ดวงตาเป็นประกาย แม่ขารอพ่อมานานมาก เด็กอยากให้แม่ขา มีความสุข เพราะตอนนี้ เด็กมีความสุขมาก ที่มีเสี่ย “
“แล้วก็กลับมาอ้อนเสี่ยแบบนี้ เส
