แผ่วเบา

1232 คำ

ลูกสาวและลูกเขยที่รออยู่แล้วคอยชะเง้อมองว่าเมื่อไหร่ พ่อกับแม่ขา จะมาสักที คนเป็นลูกกลัวว่า พ่อกับแม่จะมีปากมีเสียงกัน แล้วจะทำให้สถานการณ์แย่ลง “เสี่ยขา เด็กไปตามดีไหมคะ เด็กกลัวจัง “ “ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวก็มา “ เสี่ยบอกเสียงเบา คลอเคลียที่ซอกคอขาว แล้วจูบเบาๆ ที่หัวไหล่ ขาวมน “อย่าสิคะ “ เธอรู้สึกว่าเค้า แกล้งเธอมากไปแล้ว “มาแล้วค่ะ “ ชายหญิงสองคน เดินตามกันมา แม้ไม่ได้เดินข้างกัน แต่ก็มาด้วยกัน ในระยะที่ไม่ไกลจากกันนัก แม่ขา สวมเสื้อแขนกุด คอวี กับ กระโปรงยาว ดูเป็นสาวหวานละมุน ส่วนพ่อ ที่ดูดี ในชุดเสื้อฮาวายสีขาวลายดอก กับ กางเกงขาสั้น “เห็นไหม เสี่ยบอกแล้ว ว่าไม่มีอะไรต้องห่วง “ “แม่ขาช้า น้องเลิฟหิว “ ลูกสาวอ้อน แล้วเดินไปกอดแขนแม่ ให้มานั่ง แล้วขยิบตาให้พ่อ นั่งข้างกัน “น้องเลิฟสั่งอาหาร เอาไว้แล้ว ทานเลยนะคะ” ลูกสาวทำสัญญาณ ให้พนักงานนำอาหารมาเสริฟ “วิสกี้หรอคะ” วิสก

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม