พิ้งค์พลอยรู้สึกหิวเธอจึงเดินลงไปหาอะไรรับประทาน จนเวลาล่วงเลยผ่านไปหลายชั่วโมง เหมราชก็ไม่มีทีท่าว่าจะตื่นขึ้นมาเลย เพราะวันนี้มันคือวันพิเศษที่เขานั้นได้หยุดงาน ใครจะรู้ว่าชายหนุ่มอย่างเขาต้องรับผิดชอบและแบกรับภาระอะไรไว้บ้าง นอนก็ไม่เคยเต็มอิ่ม คอยคิดหาวิธีที่จะทำให้ธุรกิจเจริญรุ่งเรือง เพื่อรักษาสิ่งที่บิดาสร้างมากับมือให้อยู่รอดในสภาวะเศรษฐกิจแบบนี้ ตั้งแต่ที่บิดาเสียชีวิตลง นานๆ ทีเขาถึงจะได้ออกไปสังสรรค์กับเพื่อน บ่อยสุดก็อาทิตย์ละครั้งเท่านั้นเอง
"นี่นาย! นอนหรือซ้อมตายกันแน่" พิ้งค์พลอยใช้โทรศัพท์ในมือเขี่ยลงไปที่แผ่นหลังของเหมราช ราวกับว่าเธอนั้นไม่อยากแตะต้องตัวเขาแม้แต่ปลายเล็บ
Rrrrr!!! เป็นจังหวะที่เสียงสมาร์ตโฟนเครื่องแพง ของหญิงสาวดังขึ้นพอดี
"นี่
