“ข้าวฟ่างไหน ผมไม่รู้จัก”
กาญต์พิชชาแทบน้ำตาร่วงกับคำตอบของกรกฎ แม้รู้ว่าอีกฝ่ายอาจตอบออกมาเพราะความมึนเมา กระนั้นหญิงสาวก็อดน้อยใจเสียใจไม่ได้ ที่กรกฎเอ่ยตอบออกมาเช่นนี้
“คุณกรกฎจำข้าวฟ่างไม่ได้หรือคะ”
“ฮื้อ...จำไม่ได้...”
โบราณว่าไว้ว่า ‘อย่าถือคนบ้า อย่าว่าคนเมา’ กรกฎอาจจะเอ่ยตอบเพราะกำลังเมาอยู่ แต่หัวใจดวงน้อยก็เจ็บแปลบไปทุกครั้งกับคำพูดของกรกฎ
“ถ้างั้น...ข้าวฟ่างกลับก่อนนะคะ...”
กาญต์พิชชาเอ่ยบอกเสียงสั่นเครือ หยาดน้ำตาอุ่นเอ่อคลอเบ้า ก่อนจะร่วงรินลงตามตามพวงแก้มเนียนแดงปลั่ง ทว่าพอหญิงสาวขยับกายลุกขึ้น ร่างกำยำล่ำสันก็พลิกตัวนอนหงายคว้าต้นแขนเนียนขาวผ่องไว้พร้อมกับครางออกมาทั้งๆ ที่ยังหลับตาอยู่
“ปวดหัวชะมัด! ข้าวฟ่างขอยาผมกินหน่อยได้ไหมครับ”
“ข้าวฟ่างไหน คุณกรกฎจำข้าวฟ่างได้ด้วยหรือคะ”
กาญต์พิชชาเอ่ยถามด้วยความน้อยใจ พยายามบิดต้นแขนให้พ้นจากการจับกุมของอีกฝ่าย เพร
