Lucas : มาเจอที่คอนโด
“...”
...23.56 น.
อีกสี่นาทีเที่ยงคืน
ส่งมาตอนนี้เลยเหรอ?
แกล้งกันแบบนี้เลยเหรอ?
ไม่เห็นใจว่าคนอื่นต้องหลับต้องนอนกันบ้างเลยเหรอ?
ฉันไม่น่าสะลึมสะลือแล้วเผลอกดอ่านเลย ไม่น่าเลยจริง ๆ เพราะอ่านแล้วก็เท่ากับยังไม่หลับ
“เฮ้อ~” เจอแบบนี้คงพูดได้เต็มปากว่านี่คือการกลับเข้าสู่ชีวิตที่ต้องถอนหายใจวันละแปดล้านรอบเต็มรูปแบบแล้วสินะซาเนียร์
เอาเถอะ แล้วแต่ความเฮงซวยมันจะพาชีวิตดำเนินไปทางไหนก็แล้วกัน เกิดมาไม่เคยลัคกี้อยู่แล้วก็ช่างแม่ง มาดูสิว่าฉันจะต้องตายเพราะความห่วยแตกของชีวิตตอนอายุเท่าไหร่
-เวลาต่อมา-
ก๊อก ๆๆ
ฉันเคาะห้องตามมารยาทแล้วก็เปิดเข้าไป ห้องค่อนข้างมืดเพราะเปิดไฟแค่ให้มันสลัวแอร์ก็เย็นจัดจนรู้สึกเย็นยะเยือกให้ความรู้สึกเหมือนเข้ามาในปราสาทของปีศาจไม่มีผิด
“ไง”
“เดี๋ยวไปอาบน้ำก่อน” ฉันรู้หน้าที่ไม่ต้องรอให้เขาสั่งหรอก คุยกันให้น้อยที่สุดเท่าที่
