EP : 5 : คำแนะนำของผู้หวังดี
1095 คำ
ติ๊งต่อง!
แอด~
“...”
“เข้ามา” ผมมองหน้าเธอที่เปิดประตูพร้อมกับทำหน้าบอกบุญไม่รับไม่นานก็มีเสียงฝีเท้าของเธอเดินเข้ามา
“ไปอาบน้ำ” ผมทิ้งตัวนั่งที่โซฟาแล้วเอ่ยปากบอกเธอจากนั้นก็สนใจของบางอย่างบนหน้าจอโทรศัพท์ต่อ
“...ฉันเป็นเมนส์”
“อืม”
“แค่นี้?” เสียงของเธอเริ่มหงุดหงิดผมเลยละสายตาจากโทรศัพท์เพื่อมองเธอ
“ถอดออก”
“อะไรนะ?” คำพูดของผมทำให้สีหน้าเธอเอาเรื่องมากกว่าเดิม
“ถอดกางเกงออก”
“เพื่อ!”
“จะดูไง”
“ดูบ้าอะไรของนายลูคัส! ฉันบอกว่าฉันเป็นเมนส์ก็คือเป็นเมนส์ฉันไม่มีสิทธิ์เป็นเมนท์ตอนนายอยากทำอะไรทุเรศกับฉันเลยรึไง!”
“มีสิ เธอมีสิทธิ์เป็นไม่เป็นสิแย่ แต่ฉันจำได้ว่าเธอเพิ่งหายได้แค่สองอาทิตย์ไม่ใช่เหรอ?”
“...”
“อีกอย่างถ้าเป็นจริงเธอบอกตั้งแต่โทรหาแล้วซาเนียร์” ผมพูดพร้อมกับลุกขึ้นเดินไปหยุดตรงหน้าเธอ
“...มันมาก่อนกำหนด ใคร ๆ ก็เป็น” หึ ๆๆ ซวยแล้วว่ะ หมายถึงยัยนี่นะที่ซวย
ผมมองหน้าที่สวยไม่มีที่ติของเธอแล้วใช้หลังมือไล้จากแก้มไปที่ลำคอช้า ๆ
“รู้ใช่ไหมว่าฉัน...เกลียดคนโกหก”
“...”
“รู้ใช่ไหมว่าฉันไม่ชอบให้ขัดใจ ยิ่งกับผู้หญิงที่แค่มาจ่ายหนี้ยิ่งไม่สมควรขัดใจ”
แคว๊ก!!!
“ว้าย! อย่าทำแบบนี้นะลูคัส!”
“แบบไหน? แบบนี้เหรอ?”
แคว๊ก!!!
“กรี๊ด!!! อย่าทำแบบ...”
ผลัก!
“โอ๊ย!” เสียงร้องดังจากเธอที่ถูกผลักให้ล้มลงที่โซฟา
“เป็นเมนส์เหรอ? ไหนขอดูหน่อยสิ”
หมับ!
“อะ อย่านะลูคัส ยะ...”
จ๊วบ~
“ยะ อื้อ~”
-หลายวันต่อมา-
“คุณซา~”
“เนียร์” ฉันนั่งแหมะลงที่เก้าอี้แล้วต่อท้ายชื่อตัวเองสั้น ๆ
“ค่า~ คุณซาเนียร์ขา~”
“ดี ๆ อีโก้อย่ากวนประสาท” ฉันดุเพื่อนแล้วคว้าแก้วเบียร์ของมันมากระดกที่เดียวหมดแก้วไปเลย
“เอ้า ๆๆ ใจเย็นค่ะเพื่อน เป็นอะไรคะดื่มเบียร์กูเหมือนเบียร์ตัวเองเลยค่ะอีเนียร์”
“เซ็ง” เบียร์หมดแก้วฉันก็ตอบมันทันที
“เซ็งอะไร?”
“เรื่องเดิม ๆ ไงคะอีโก้ อย่าโง่ค่ะ” มิวมิวเพื่อนอีกคนกัดอีโก้ทำมันมองค้อนวงใหญ่
“สาระแนค่ะอีมิว แล้วยังไงคะผัวทำอะไรให้เซ็ง” คำพูดของอีโก้ที่ดังกระแทกขี้หูทำฉันอารมณ์เสียมากกว่าเดิมอีก
“ไม่ใช่ผัว พูดดี ๆ โก้”
“จ้า~ ไม่ใช่แต่นอนด้วยกันเกือบทุกวันนี่นะหญิง~”
“โก้...มึงก็รู้ว่าอะไรเป็นอะไร” ฉันซีเรียสแล้วนะ กลัวจริง ๆ ว่าจะต้องทะเลาะกับเพื่อน
“เออ~ กูรู้ค่ะ กูขอโทษ แต่มึงจะนั่งเซ็งนั่งเครียดไปถึงไหน มึงรู้ไหมว่ากูคำนวณมาแล้วว่ามึงต้องโดนเอาทุกวันจนอายุ 65 เลยค่ะอีเนียร์กว่ามึงจะล้างหนี้หมด เน้นย้ำคำว่าทุกวันนะคะถ้าไม่ทุกวันมันเกิน 65 แน่นอน”
“...เพราะไอ้แก่ตัญหากลับนั่นคนเดียว” ฉันแค้น พูดเรื่องนี้ทีไรหน้าของผัวใหม่แม่ก็จะผุดขึ้นมากระตุ้นความแค้นที่สุมอกฉันตลอด
“เออกูเข้าใจ แต่ที่กูอยากพูดเนี่ยคือมึงจะอยู่แบบนี้ทุกข์ใจแบบนี้ไปเรื่อย ๆ เหรอซาเนียร์”
“แล้วกูต้องทำยังไงล่ะโก้ มึงมีให้ยืมสักห้าร้อยล้านไหมล่ะ”
“ฮ่า ๆๆ มึงก็พูดไปใครจะมีขนาดนั้น กูแค่อยากให้มึงปรับเปลี่ยนชีวิตนิดหน่อยแค่นั้นเองค่ะ”
“ยังไง?” ตอนแรกก็ว่าจะไม่สนใจหรอกนะคะแต่ลองฟังดูก็ได้เผื่อคำแนะนำของอีโก้จะเวิร์คเพราะฉันก็อยากหลุดพ้นจากชีวิตเส็งเคร็งนี้จะตายอยู่แล้ว
“ตอนนี้มึงเสียตัวฟรีถูกไหม ใช้หนี้ที่ตัวเองไม่ได้ก่อ มึงแบบขาดทุนนะอีเนียร์”
“...” ขาดทุนเหรอ?
“ใครบอกมึงว่าเนียร์มันขาดทุนอีโก้” มิวมิวพูดขึ้นมาบ้างอีโก้ก็จิกตาใส่
“ก็กูนี่ไงที่บอก หรือมึงจะเถียง หนี้ไม่ได้ก่อต้องไปนอนกับเขาล้างหนี้ให้พ่อเลี้ยง ไม่ได้ประโยชน์อะไรกับตัวมันเลยนอกจากความเสียวกับความฟิน”
“อีโก้”เสียงเย็นยะเยือกของฉันทำมันยิ้มแหย
ไม่ได้อะไรเลยนอกจากความเสียวกับความฟิน? ใครไปบอกมันว่าฉันฟิน!
“เออ ๆ กูขอโทษค่ะ แต่กูก็พูดถูกไหมล่ะว่ามึงขาดทุนอ่ะ”
“...อืม ก็จริง” ถึงจะหมั้นไส้หลายคำพูดของมันแต่ถ้าเป็นคำนี้ฉันไม่เถียงเรื่องนี้หรอก
“แต่กูว่าไม่อ่ะ สำหรับกูไม่เรียกว่าขาดทุนนะ” มิวมิวก็ยังเถียงต่อ
“มึงจะบอกว่ามันได้กำไรว่างั้น?”
“เปล่า มันเจ๊งยับเลยต่างหาก”
“อุ๊ย! จริงด้วยว่ะกูเห็นด้วย”
“...” ไม่ใช่แค่อีโก้หรอกที่เห็นด้วย ฉันเองก็ปฏิเสธไม่ได้เลย ตอนแรกเห็นด้วยกับคำพูดของอีโก้นะว่าฉันขาดทุนแต่พอมิวมิวพูดบ้างฉันยิ่งโคตรเห็นด้วย ฉันเจ๊งยับจริง ๆ
“เห็นด้วยใช่ไหมล่ะ เนียร์มันเจ๊งยับแล้วอีกสักพักก็จะเยิน”
“...” คำว่าอีกสักพักก็จะเยินทำฉันปฏิเสธไม่ได้อีกครั้ง ถูกใช้งานแทบทุกวันแถมแต่ละครั้งไม่เคยมีเลยสักครั้งที่จะทะนุถนอมอีกไม่นานร่างกายฉันก็คงจะเยินนั่นแหละ
“อุ๊ย! มึงก็พูดซะกูเห็นภาพเลย อีเนียร์ มึงจะอยู่แบบนี้ไม่ได้แล้วนะไม่งั้นชีวิตมึงพังแน่”
“...แล้วกูต้องทำยังไงล่ะโก้ กูก็ไม่อยากอยู่แบบนี้แต่กูไม่มีเงินไปใช้หนี้เขา” ฉันพูดออกมาแอบระบายความรู้สึกเครียดออกมาทางน้ำเสียงด้วยนิดหน่อย
“มึงคิดหาหนทางไม่ออกเลยเหรอเนียร์”
“ไม่ กูพยายามหาทางแล้ว” ฉันบอกมันอีโก้ก็กรอกตามองบนทันที
“โธ~ คุณซาเนียร์ขา เรื่องง่าย ๆ ที่ชะนีที่ไหนก็ต้องรู้ไหม”
“รู้อะไร รีบ ๆ พูดมาอย่าเวิ่นโก้”
“โอ๊ย~ ก็ไหน ๆ ก็เสียตัวฟรีเกือบทุกวันอยู่แล้วทำไมมึงไม่เอาร่างกายกับหน้าสวย ๆ ของมึงทั้งล้างหนี้ทั้งเอาคุณเขามาเป็นสามีไปเลยล่ะจ้ะ”
- ผู้เขียน
