หลายชั่วโมงต่อมา
"ขอบคุณที่มาส่งนะคะ พี่ตินอย่าคิดมากเรื่องมินนะ มินโอเคค่ะ" ฉันหันไปบอกพี่จัสตินขณะที่รถเคลื่อนตัวเข้ามาจอดที่หน้าคอนโดที่ฉันพัก หลังจากที่ฉันไปทานข้าวกับพี่จิสตินเสร็จ
"พี่ไม่อยากให้มินทำแบบนี้เลย รู้ไหมว่ามันเสี่ยงขนาดไหน" พี่จัสตินเอ่ยบอกด้วยใบหน้ารู้สึกผิด ทำให้ฉันยิ้มออกไปบางๆ พร้อมเอื้อมมือไปจับมือพี่จัสตินไว้
"มินไม่เป็นอะไรค่ะ พี่ตินไม่ต้องเป็นห่วงมินเลย แต่ถ้าวันไหนเขาทำร้ายมิน มินจะบอกพี่ตินนะคะ" ฉันตัดบทออกไปเพื่อไม่ให้พี่จัสตินเป็นห่วงฉันจนเกินไป
แต่ก็อย่างว่าแหละ ฉันเป็นน้องสาวเขาหนิ เขาก็ต้องเป็นห่วงฉันมากเป็นธรรมดา ขนาดฉันเป็นน้องฉันยังยอมทำทุกอย่างเพื่อให้พี่ชายของฉันปลอดภัยแม้กระทั่งต้องเอาชีวิตเข้าแลก
"ก็ได้ พี่ขอบคุณมินอีกครั้งต่อไปพี่จะไม่ทำแบบนี้อีก" พี่จัสตินบอกก่อนจะเอามือมาขยี้ที่ผมของฉันเบาๆ
"สัญญาแล้วนะคะ" ฉันยิ้มหวานออกไป
"ครับ ว่าแต่เมื่
