"มะ..ไม่เอา ขอโทษ ต่อไปฉันจะเป็นเด็กดีของนาย" ฉันส่ายหน้าไปมาโดยที่ฟีนิกซ์ก็เอาแต่จ้องมองหน้าฉัน
"เอาไม่เอายังไงเธอก็ต้องเป็นเด็กดี"
ฟรึ่บ!
เมื่อเขาพูดจบเขาก็ดันตัวลุกขึ้นยืนถอดกางเกงที่เป็นด่านสุดท้ายของเขาออก โดยที่ฉันก็รีบตั้งสติแล้วดันตัวลุกขึ้นเพื่อที่จะวิ่งหนีเขาออกไป
แต่...
ฟรึ่บ! ตุ้บ!
"อย่าทำให้ฉันหงุดหงิดได้ไหมวะ!" หลังจากที่เขาถอดกางเกงออกเขาก็คว้ามาที่เอวของฉันพร้อมกดลงบนเตียงอีกเช่นเคย
"ฉะ..ฉันกลัว ปล่อยฉันไปเถอะ" ฉันพยายามขอร้องอ้อนวอน แต่มันก็ไม่เป็นผลเลย เพราะฟีนิกซ์ได้ดึงกระโปรงของฉันถอดออกไปเรียบร้อย ทำให้ทั้งตัวฉันและเขาไม่มีอะไรปกปิดอีกเลย
"ถ้าฉันให้อภัยง่ายๆ โดยไม่ลงโทษ ฉันคงปกครองคนเป็นร้อยเป็นพันไม่ได้" ฟีนิกซ์เอ่ยพูดออกมาพร้อมจับไอ้นั่นของเขาที่มันเริ่มแข็งผงาดอยู่ต่อหน้าต่อตาฉัน เขาชักรูดมันเบาๆ จนมันเริ่มขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ จนร่างกายของฉันมันสั่นเทาไปหม
