“อุ๊ย! อาปราชญ์ อย่ากอดแรงค่ะ” เธอดิ้นอึกอักในขณะที่โดนกอดรัดแน่นขึ้น
“นี่เตียงนอนของอา อามีสิทธิ์จะทำอะไรก็ได้”
“เวลาอาปราชญ์กอดหมอนข้าง ต้องกอดแรงขนาดนี้เชียวหรือคะ”
“ใช่ ยิ่งหมอนข้างดิ้นได้ ยิ่งต้องกอดแรงๆ”
“อื้อ... อาปราชญ์” เธอครางประท้วงเมื่อเขากอดรัดแนบแน่นขึ้น พอดิ้นเขาก็ขึ้นคร่อมทับทันที
“อาปราชญ์”
“ว่ายังไง” คนตอบล้วงมือเข้าไปในตัวเสื้อ เธอหัวเราะคิกคักเพราะจั๊กจี้ ก่อนจะเริ่มครางเมื่อเขาฟอนเฟ้นเต้าทรวงอวบอิ่ม
“อื้อ...” เธอครางเสียงหอบสะท้านเมื่อเขามุดศีรษะเข้าไปในเสื้อยืด ของเธอ แล้วอ้าปากงับกัดยอดถันผ่านบราเซียร์สีหวาน
“อาปราชญ์”
“ว่าไง”
“ไม่ว่ายังไงคะ อาปราชญ์ไม่กลัวนับเดือนมาเห็นเหรอคะ”
“กลัวทำไม ไม่ได้เปิดประตูอ้าซ่าเสียหน่อย”
“แน่ะ บางทีให้เขามาเห็นก็ดีนะคะ”
“ไม่ดีหรอก”
“ทำไมคะ จะกั๊กเอาไว้ทั้งสองคนเหรอ”
“กลัวเขาจะเป็นตากุ้งยิงน่ะ”
“เรื่องแค่นี้น่
