ชายหนุ่มเดินเลี่ยงไปที่ตู้เก็บของ ชั้นบนสุดถัดขึ้นไปจากชั้นเทียนเจลมียาสามัญประจำบ้านเก็บเอาไว้ ชายหนุ่มเลือกหยิบยาขี้ผึ้งน้ำยาหอมระเหยยี่ห้อดังติดมือมา
เขาย่อตัวลงนั่งข้างหญิงสาวพร้อมกับยกมือของเธอขึ้นมาวางไว้บนตักตัวเอง ใช้เนื้อขี้ผึ้งแปะบนรอยแดงและนวดเบาๆ โดยที่ทุกอย่างอยู่ในความเงียบ
“อย่ามาทำเป็นเอาใจหน่อยเลย” หญิงสาวบอกค้อนๆ น้ำเสียงขึ้นจมูก
“เก็บของแล้วใช่ไหม” ชายหนุ่มแกล้งถามย้ำ หากแต่แอบยิ้มอยู่ในใจที่เห็นอีกฝ่ายปั้นปึ่งน้อยใจที่ถูกส่งตัวกลับ เขาเองก็รู้สึกว่าอยากอยู่ใกล้ๆ แม่สาวร่างเล็กตลอดเวลา
“ไม่ต้องเก็บอะไรมากมายหรอก มีแค่เป้ใบเดียว เสื้อผ้าก็มีติดมาแค่ชุดนี้กับชุดที่ใส่นอนเมื่อคืน” หญิงสาวตอบกลับด้วยน้ำเสียงติดงอน
“ขาหายดีหรือยัง”
“หายดีแล้วมั้ง” หญิงสาวตอบแบบไม่ค่อยอยากตอบเหมือนเดิม
ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ ในลำคอกับอาการของเด็กดื้อที่ไม่ได้ของเล่นอย่างที่ตัวเองตั้งใ
