ตอนที่13 เดินทางไปเมืองหลวง
...สามวันผ่านไป...
ตอนนี้ขบวนรถม้าอย่างดี สามคันต่างบรรจุข้าวของเครื่องใช้ที่มีแค่เขตชายแดนที่มีค่า ขนไปฝากผู้ที่อยู่เมืองหลวงไม่น้อย หรูฟางเหนียงอยู่ในชุดสีน้ำเงินปักลายเมฆา ใบหน้าทาแป้งเล็กน้อยบนหัวปักปิ่นเหล็กที่เรียบง่าย เพื่อป้องกันไม่ให้หนักศีรษะจนเกินไป
"ไปกันเถอะ"หยางไป๋หลงเอ่ย ก่อนจะจับจูงภรรยาด้วยมือซ้าย ส่วนมือขวานั้นอุ้มเจ้าซาลาเปาตัวน้อยไว้อย่างมั่นคง
ไม่นานนักขบวนเดินทางขนาดกลาง มีองครักษ์คุ้มกันสามสิบกว่าคนก็เดินทางไปเมืองหลวง รถม้าเคลื่อนขบวนไปอย่างรวดเร็ว
"ท่านพี่เมืองหลวงไกลหรือไม่"
"อืม เดินทางสักสิบห้าวันก็ถึง"หยางไป๋หลงคิดคำนวณ โดยปกติถ้าเขาเดินทางเองโดยม้าศึกก็ประมาณเก้าถึงสิบวันเท่านั้น แต่ที่ตอบไปสิบห้าวันนั้นก็เพราะในขบวนนั้นมีภรรยาและลูกน้อย ทำให้การเดินทางนั้นต้องช้าลง เพราะป้องกันอันตรายระหว่างการเดินทาง บวกกับการเดินทางที่ไม
