ร่างสูงโปร่งของอัลฟ่าตาสีฟ้าครามยังคงนอนนิ่งไม่ไหวติงอยู่บนเตียงนอนสีขาวสะอาด
สายตายังคงเหม่อมองไปที่ตรงหน้า เบื้องหน้าที่ปรากฏเป็นผู้หญิงที่เขาเฝ้าตามหามาเป็นสิบปีกำลังนอนหลับตาพริ้มอย่างไม่รู้เรื่องรู้ราว
ดวงอาทิตย์ที่สาดส่องเข้ามากระทบผิว ยิ่งทำให้คนที่โดนแสงต้องนั้นดูสว่างผุดผ่องราวกับเทพีในเทพนิยาย ผมสีขาวสะอาดตานั้นช่างเข้ากันดีกับใบหน้าสวยหวาน แม้จะยังสงสัยว่าเพราะอะไรผมสีดำขลับของเธอถึงได้เปลี่ยนไป แต่ก็ไม่อยากจะรบกวนการนอนหลับของเธอที่กำลังหลับสบาย เดาได้จากมุมปากที่ยกยิ้มแหละนะ...
การันเอื้อมมือไปลูบกรอบหน้าของเธออย่างสุดรัก แววตาของเขาฉายชัดความเศร้าหมองและเป็นกังวล แต่จะให้ทำอย่างไรก็เส้นทางที่เขาเลือกมันคือเส้นทางนี้เอง…
“อื้อ...”
เส้นทางที่เขาเลือกจะทรยศเพื่อรัก และหักหลังต่อบิดาผู้มีพระคุณ...
“ตื่นนานหรือยังคะ?” เจ้าหล่อนเอ่ยถามพร้อมทั้งยกยิ้มขึ้นมาจนเต็มใบ
ใบหน้าขอ
