“นั่งรอตรงนี้ก่อนนะ...เดี๋ยวฉันไปเอาน้ำมาให้” เจ้าหล่อนตาสีม่วงคนนั้นกล่าวก่อนจะเดินปลีกตัวออกไป “แล้วคุณหนูล่ะคะ? ต้องดื่มน้ำส้มหรือเกลือแร่ธรรมชาติหรือเปล่า?” แต่ก็ยังไม่วายชะโงกหน้ามาแซวให้อาริสาต้องส่ายหน้าพัลวัน
“ฉันดื่มอะไรก็ได้ค่ะ...จริง ๆ ไม่ต้องลำบากคุณก็ได้”
“ได้อย่างไรกัน...แขกกิตติมาศักดิ์มาเยือนถึงบ้านทั้งที รอเดี๋ยวนะ” แล้วเจ้าหล่อนก็เดินจากไปทิ้งให้เราทั้งสองได้แต่ยืนงง ๆ อยู่กลางบ้านขนาดหลังเล็ก ๆ ไม่ใหญ่มาก
การันเดินสำรวจบ้านอย่างระแวดระวังว่ามันพอจะมีลู่ทางของความไม่ปลอดภัยหรือเปล่า เขาเดินไปสำรวจทั่วบ้านก่อนจะพบว่าบ้านไม้หลังเล็ก ๆ แห่งนี้มีห้องรับแขกที่พวกเรายืนอยู่ ห้องครัวเล็ก ๆ ที่เจ้าหล่อนกำลังรินน้ำ รวมไปถึงห้องอาบน้ำขนาดเล็กกระทัดรัด แต่บ้านหลังนี้กลับมีห้องนอนอยู่สองห้องไว้พร้อมรับแขก
ซึ่งพอการันเริ่มจะใช้ความสามารถในการสูดดมกลิ่นที่ตัวเองนั้นสามารถทำได้ แต่ม
