“แล้วคุณเรโนลต์ละคะ”
“ยาได้ผลดี ก็คงตื่นตอนเช้านั้นแหละค่ะ”
“ไม่ห่มผ้าให้สักหน่อยมั้ยคะ” พี่จินที่มองเข้าไปในห้องนอน เห็นร่างชายหนุ่มนอนหงายในชุดเจ้าบ่าวหลับไปแล้วจริงๆ
“แล้วแต่พี่จินเถอะค่ะ” น้ำขิงไม่แม้จะหันกลับไปมอง เธอรวบชายกระโปรงและเดินเข้าห้องนอนอีกห้องไปอย่างรวดเร็ว
พี่จินจึงเป็นหน่วยกล้าตายโดยที่มือหนึ่งรวบคอเสื้อของตัวเองไว้มั่น และค่อยๆ ย่างก้าวเข้าไปในห้องนอน พี่จินค่อยๆ ย่อง กลัวว่าคนที่สลบหลับไปแล้วจะตื่นมาทำมิดีมิร้ายกับตน พรึ่บ! เมื่อห่มผ้าให้เรียบร้อยพี่จินก็หันหลังปิดไฟปิดประตูและออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว
เมื่อพี่จินกลับเข้าไปในห้องนอนอีกห้องก็เห็นนายสาวกำลังนั่งเช็ดเครื่องสำอางค์บนเครื่องหน้าอันสวยงามที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง พี่จินจึงเดินเข้าไปยืนข้างหลังและช่วยแกะผมที่ตอนนี้ยุ่งยากกว่าเดิมเพราะมันพันยุ่งเหยิงไปหมด
“คุณตุ๊กติ๊กนี่ก็ไม่ธรรมดาเลยนะคะ” น้ำขิงยิ้ม คุณตุ๊
