“คุณหนู!” พี่จินคุกเข่าโผเข้ากอดนายสาวที่ปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อาจอดทนต่อไปได้แล้ว บางทีการที่ได้ระบายออกมามันคงจะดีกว่าพี่จินจึงปล่อยให้น้ำขิงร้องไห้ออกมาอย่างเต็มที่ นานกว่าสิบนาทีน้ำขิงที่ใบหน้าเลอะเทอะไปด้วยน้ำหูน้ำตาก็คงเหลือแต่เสียงสะอื้น อึ้กอึ้ก “คุณหนูไปล้างหน้าล้างตาและกินอะไรสักหน่อย เดี๋ยวพี่จะอุ่นอาหารให้ใหม่ค่ะ” น้ำขิงยิ้มทั้งน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างช่วยไม่ได้แต่น้ำตานี้เป็นน้ำตาซาบซึ้งใจที่พี่จินไม่เคยเปลี่ยนไปเลย ดีเสมอต้นเสมอปลายกับเธอจริงๆ อาหารมื้อนี้แม้ในตอนแรกจะไร้รสชาติแต่เมื่อเธอกลับมานั่งกินอีกครั้งมันก็กลับมามีรสชาติได้อีกครั้ง
น้ำขิงที่ว่างไม่รู้จะทำอะไรในช่วงนี้ พาลให้คิดถึงเขาที่เมื่อคืนหลังจากที่เขาบ้าคลั่งมาจูบเธอโชว์ธารกำนัลแล้ว ตอนนั้นเธอโกรธมาก มากเสียจนคิดว่าไม่อาจทนอยู่กับเขาได้จริงๆ เธอต้องการหย่าจากเขาเสียให้พ้นๆ เพราะหย่าเสียตอนนี้เธอก็แค่เสียตัวคงไม่ได้เส
